اثر بخشي مشاوره گروهي به شيوه شناختي رفتاري برتغيير سبك هاي ابراز هيجان

پژوهش حاضر به منظور تعيين اثر بخشي مشاور گروهي به شيوه شناختي رفتاري برتغيير سبك هاي ابراز هيجان دانش آموزان سال سوم متوسطه شهر شيراز انجام شدجامعه آماري اين پ‍‍‍ژوهش را كليه دانش آموزان دختر سال سوم متوسطه شهر شيراز را تشكيل مي دهند. به اين منظور ابتدا ا از اين ميان40 نفراز دانش آموزاني كه سبك ابراز هيجان ناكارآمد داشتند، 24 نفر به عنوان گروه نمونه از بين جامعه آماري پژوهش انتخاب به صورتي تصادفي در دو گروه آزمايش (12 نفر) وكنترل(12 نفر) جايگزين شدند. ابزار پژوهش، مصاحبه نيمه ساختاري و پرسشنامه ابراز گري هيجاني كينگ وامونز (1990) و پرسشنامه كنترل هيجاني (ECQ) (راجر و نشور، 1987) ؛ پرسشنامه دوسوگرايي در ابراز هيجان (AEQ) (كينگ وامونز، 1990)بود. روش پژوهش، نيمه آزمايشي و از نوع پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل بود.گروه آزمايش 8 جلسه 5 /1 ساعته برنامه مشاوره گروهي به شيوه شناختي رفتاري دريافت كردند. ولي گروه كنترل، هيچ برنامه‌ اي دريافت نكردند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس انجام شد. نتايج تحقيق مؤيد موثر بودن مشاوره شناختي رفتاري گروهي بر افزايش ابرازگري هيجاني و كاهش كنترل هيجاني و دوسوگرايي در ابراز هيجان دانش آموزان بود.