طراحي برنامه مداخله‌اي داستان‌هاي اجتماعي و بررسي اثربخشي آن بر افزايش بهره همدلي در كودكان اتيستيك با عملكرد بالا

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي برنامه مداخله اي داستان هاي اجتماعي و بررسي اثربخشي آن بر افزايش بهره همدلي در كودكان اتيستيك با عملكرد بالا بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي و طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه كودكان اتيسم (همگي پسر) با عملكرد بالاي مركز توانبخشي آفتاب در كرج در سال تحصيلي 1395بود. تعداد حجم نمونه بين 14 نفر از كودكان اتيسم بود. 7 جلسه برگزار شد كه 2 جلسه آن براي معارفه و ارزيابي و 5 داستان اجتماعي در 5 جلسه براي كودكان اتيستيك آموزش داده شد. پرسشنامه همدلي- بهر و تحليل- بهر بارون-كوهن و همكاران (2002) در دو مرحله پيش آزمون- پس آزمون توسط والدين كودكان انجام شد. براي آزمون فرضيه هاي پژوهش از تحليل كوواريانس چند متغيري موسوم به مانكوآ استفاده شد. يافته‌ها براساس تجزيه و تحليل يافته هاي پژوهش چنين نتيجه گيري شد كه اجراي داستان‌هاي اجتماعي، بهره همدلي در كودكان اتيستيك را افزايش مي دهد(01 /0 P). نتيجه‌گيري: بنابراين مي توان چنين نتيجه گيري كرد كه داستانهاي اجتماعي در بهره همدلي كودكان اتيسم موثر مي باشد و مي تواند در عملكرد آنها تاثير بگذارد.