تنظيمات ايراني: حكومت مندي و برآمدن دولت مدرن در ايران

بسترهاي گفتمانيِ برآمدن دولت مدرن در ايران به دوران سال هاي 1268 الي 1305 ه.ق برمي گردد. در اين دوران، وقايع و رويدادهاي عمده اي رخ دادند كه روند رايجِ تاريخ سياسي در ايران را تشكيل مي دهند و شاكله اي مدرن به خود گرفته و انديشه ي دولت فراگير و هويت مليِ واحد پروبلماتيك گرديد. مسئله ي اصليِ مقاله حاضر از سويي تعيين تكليف نظري با جريان هاي رايجِ تئوريزه كردن تاريخ دولت در ايران است و از ديگر سو قرار دادنِ انديشه ي دولت مدرن و پروژه ملت سازي در بستر رويدادهاي واقعي و فراموش شده. با ارجاع به وبا و قحطي به عنوان دو رويداد بزرگ و درهم كوبنده در تاريخِ معاصر ايران (اما فراموش شده ذيل روايت هاي غالب) نسبت گفتمان تنظيمات ايراني و برآمدن دولت مدرن با اين دو رويداد بررسي خواهد شد. با مفهومِ حكومت مندي تلاش خواهد شد برآمدن تنظيمات ايراني تشريح گردد؛ بدين ترتيب حكومت بر فقر كه از دل وبا بيرون مي زند و در پزشكيِ مدرن نهادمند مي گردد و حكومت بر ثروت كه از دل قحطي بيرون مي زند و در قالب تنظيم ماليه نهادمند مي گردد به عنوان دو روند اساسيِ حكومت مندي و انضباط ايراني بررسي خواهند شد و نسبت آن ها با انديشه ي دولتِ فراگير مورد بحث قرار خواهد گرفت.