نقدي برترجمه ي اللمع في التصوف ابونصرسراج برمبناي ضرورت تسلط برزبان مبداء و آشنايي باموضوع مورد ترجمه

يكي ازمهمترين مباحث درمطالعات ترجمه بحث مهارت هاي ضروري مترجم است. معمولاً سه شرط اساسي براي مترجم درنظرميگيرندكه عبارتندازتسلط برزبان مبداء ومقصد آشنايي باموضوع مورد ترجمه ونيز آشنايي بامطالعات ترجمه خصوصا نظريات ترجمه البته برخي اين شرط سوم را ضروري نميدانند ولي دو شرط اول اجماعي است وغالب نظريه پردازان مفصلا بدان پرداخته اند هدف ماازاين مقاله اين است كه نشان دهيم عدم تسلط برزبان مبدا ونيزعدم آشنايي باموضوع متن موردترجمه ميتواند خاستگاه اشتباهات فاحش وغيرقابل گذشت در ترجمه گردد ودرمنسجم ومفهوم بودن ترجمه خدشه ايجادنمايد روش ما دراين پژوهش توصيفي - تحليلي است وبه بررسي ترجمه دكترمهدي محبتي ازمتن كهن وعرفاني اللمع في التصوف پرداخته ايم. نتيجه اين پژوهش نشان ميدهدكه مترجم محترم درمعادل يابي واژگاني هم درسطح معناي قاموسي وهم درسطح معناي واژه دربافت دچارخطاهاي غيرقابل گذشت گرديدهديگر آنكه از آنجاكه موضوع متن اصلي عرفان وتصوف است وعرفان عصاره ي علوم اسلامي است كسي كه دست به ترجمه چنين كتاب گرانسنگي ميزند بايدبااوليات علوم اسلامي آشناباشد. مابه وضوح نشان داده ايم كه درترجمه عباراتي كه ربط به علوم فقه حديث عرفان وتاريخ اسلام دارد آگاهي مترجم محترم بسياراندك است ونتيجه آن فهم غلط متن وترجمه اي غلط گرديده. ازطرف ديگرناتواني مترجم محترم درفهم برخي عبارات ساده متن به وضوح عدم تسلط وي برزبان مبداء را آشكارميسازد.