معنويت دركار و رابطه رهبري معنوي با فرسودگي شغلي

Spirituality in the work and the relationship of spiritual leadership with burnout

چكيده هدف پژوهش حاضر نقش معنويت در كار و تعيين رابطه ي رهبري معنوي با فرسودگي شغلي پرستاران شاغل در بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي شهر اصفهان بود. روش اين پژوهش همبستگي بود. جامعه آماري پرستاران شاغل در بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي شهر اصفهان به تعداد 4000 نفر بودند كه براساس فرمول حجم نمونه كوكران 351 نفر به عنوان نمونه آماري با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي متناسب با حجم انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هاي رهبري معنوي فراي و همكاران (2005)، و فرسودگي شغلي مسلش (1981) مي باشد. روايي صوري و محتوايي هر چهار پرسشنامه تاييد گرديد و پايايي پرسشنامه ها با استفاده از آلفاي كرونباخ به ترتيب رهبري معنوي 0/78 و فرسودگي شغلي 0/74 محاسبه گرديد. تجزيه و تحليل يافته ها با استفاده از رگرسيون گام به گام، ضريب همبستگي پيرسون و آزمون تحليل واريانس انجام شد.نتايج نشان داد كه بين رهبري معنوي و مؤلفه هاي چشم انداز، ايمان به كار، عضويت، تعهد سازماني با فرسودگي شغلي رابطه ي معنادار و معكوس وجود دارد و رابطه ي مؤلفه هاي عشق به نوع دوستي، احساس معناداري و بهره وري از رهبري معنوي با فرسودگي شغلي معنادار نيست. واژگان كليدي: رهبري معنوي، فرسودگي شغلي، معنويت در كار.