بررسي جايگاه تاريخ و تمدن بلوچستان ايران از منظر باستان‌شناسي

بلوچستان ايران يكي از مناطق مهم فرهنگي و باستان‌شناسي در ايران به شمار مي رود،كه تاكنون فعاليت‌هاي اندكي در خصوص شناخت اين منطقه از كشور صورت گرفته است.بلوچستان ايران داراي 179385 كيلومترمربع مساحت مي‌باشد كه به دو منطقه‌ي عمده‌ي شمالي(سرحد) و جنوبي(مكران) تقسيم مي‌شود.ريشه قوم بلوچ به آرياييان بازمي‌گردد كه در سال‌هاي هزار تا هزار دويست قبل از ميلاد در مسير مهاجرت خود از اروپا به مقصد آسيا به دو گروه تقسيم‌شده و گروه اول در نواحي غربي روسيه و گروه دوم از ناحيه بدخشان به آسيا واردشده و در مناطق مختلف آسيا سكني گزيدند و بر اساس مطالعات زبان‌شناسي، زبان بلوچي و فارسي داراي ريشه مشترك هستند. بررسي‌هاي صورت گرفته توسط باستان‌شناسان داخلي و خارجي سبب ابطال نظريه‌هاي اشتباهي من جمله اينكه بلوچستان يك راهرو ارتباطي بين هندوستان و غرب ايران و ميان‌رودان شده است. از جمله ماحصل بررسي‌هاي صورت گرفته در بلوچستان ايران مي‌توان به دست‌يابي به ابزار و اشياء مربوط به دوران پارينه‌سنگي قديم(ابزار لاديزي) با تاريخ 70000سال پيش در مناطق مختلف بلوچستان اشاره داشت. بررسي‌هاي باستان‌شناسي و ديرينه شناسي به راحتي گوياي وجود فرهنگ از 70000 سال پيش در مناطقي همچون لاديز، سواحل درياي مكران، بمپور و مناطق ديگر است.كه مي‌تواند دال بر اين باشد كه خاستگاه تمدن‌هاي مستقر در بلوچستان را بايد در خود بلوچستان جست زيرا قبل از ورود آريايي‌ها ترويد ها در بلوچستان سكني داشته‌اند.با توجه به بررسي‌هاي اوليه و دست‌يابي به ابزارهاي دوران پارينه‌سنگي زيرين،اميد است با انجام بررسي‌ها و كاوش‌هاي باستان‌شناسي در بلوچستان پنجره‌اي نو در مطالعات فرهنگ و تمدن‌هاي اين ناحيه بزرگ از كشور گشاده شود.