موقعيت جغرافياي شرق ايران و جنگ جهاني اول

شرق ايران در قرن نوزدهم از اهميت استراتژيكي ويژه اي برخوردار بود و با توجه به سياست هاي توسعه طلبانه ي استعماري روس و انگليس در منطقه و تهديد منافع يكديگر ،اهميت اين منطقه دو چندان شد و روسها نيز براي دست اندازي به مناطق جنوبي و خروج از بن بست در مناطق شمالي، و انگليسي ها براي دفاع از هندوستان در صدد گسترش نفوذ خود در ايران بر آمدند.اين دو كشور در سراسرقرن نوزده و قسمت اعظم قرن بيستم بيشترين نقش را براي نفوذ در ايران ايفا مي كردند. رقابت اين كشورها تا زمان حضور آلمان در اين منطقه وجود داشت اما به محض ورود آلماني ها در منطقه ، اين دو قدرت براي جلوگيري از به خطر افتادن منافع شان ،با هم دست دوستي دادند و در سال 1091 ايران را بين خود تقسيم كردند .به هر حال موقعيت ژئوپولتيك ايران و همچنين تسلط جغرافيايي بر منابع انرژي جهاني، مانند نفت كشور را در حالتي آسيب پذير قرار ميداد ،كه نواحي شرق ايران نمي توانست متاثر از اين قضيه نباشد بخصوص اينكه ميدان تاخت و تاز دخالت قدرت هايي چون روسيه و انگليس بود بنابراين اين دو دولت براي جلوگيري از خطرات احتمالي و ضربه ديدن منافع شان از طرف آلمان و عثماني در صدد برآمدند تا با ايجاد كمربند شرق،راه نفوذ آنان را سد نمايند.منظور از شرق ،بخشي از كشور است كه اينك مورد نظر ماست وشامل خراسان ،قائنات و سيستان مي باشد.در راستا ي همين سياست ها بود كه انگليسي ها براي تقويت كنترل خود در اين منطقه احداث خط راه آهن را براي اتصال شرق ايران به هند به انجام رساندند وآلمان نيزدر صدد ايجاد آشوب در شرق ايران بود تا بتواند منافع متفقين بخصوص انگليس را به خطر بياندازد.