شماره ركورد كنفرانس :
3692
عنوان مقاله :
اهميت تقريب و تعلقات مذهبي
پديدآورندگان :
سيدوليلو سيدعزيز sseyedaziz@yahoo.com مدرس دانشگاه پيام نور اروميه , شاكر سلطان احمدي سيامك مدرس دانشگاه پيام نور اروميه , غلامزاده قره قشلاقي سجاد مدرس دانشگاه پيام نور اروميه
كليدواژه :
تعلقات , تقريب , مذاهب , وحدت , وحدت معقول
عنوان كنفرانس :
اولين همايش ملي تقريب مذاهب و وحدت اسلامي
چكيده فارسي :
در جهان متشتت امروز طبيعي است كه بدخواهاني باشند كه خيلي مايل نيستند جهان اسلام همگرا شود زيرا در صورت اين همگرايي سرمايه اجتماعي فوق العادهاي پيدا خواهد شد و جهان اسلام را براي نرسيدن به تقريب ناكام ميگذارند. نبايد عوامل بيروني را فراموش كرد. تقريب مذاهب اسلامي، اصطلاحي است مربوط به دوران معاصر به معناي تلاش عالمان ديني مسلمان براي نزديكي و رفع اختلافات پيروان مذاهب اسلامي به ويژه شيعيان و اهل سنت.
تقريب مذاهب اسلامي به فعاليتهاي نزديكسازي گفته ميشود كه حاصل آن وحدت اسلامي است؛ در واقع وحدت، هدف تقريب است. تقريب بايد در سه حوزه انجام شود: علم، اخلاق و عمل؛ يعني تقريب علمي، تقريب اخلاقي و تقريب عملي. تقريب عملي، مسائلي مانند سياست، اقتصاد و ايجاد اتحاديههاي امت اسلامي و همگراييهاي سياسي را شامل ميشود. تقريب اخلاقي هم به اين معناست كه تعصبات، فحش و ناسزا و نگاههاي سوءظنمحور به ديگران را حذف كنيم تا يك امت واحد داشته باشيم. اما تقريب علمي به اين معنا نيست كه حرفهايمان يكي شود، چون حتي حرفهاي دو مرجع تقليد شيعه هم كاملاً يكسان نيست و اين نكته كاملاً طبيعي است. وحدت اجتماعي و تقريب مذاهب اسلامي در شرايط كنوني ضرورت نخست جامعه ماست؛ چرا كه دشمنان همواره درصدد ايجاد اختلاف و تفرقه در جامعه هستند از هر فرصتي براي اين امر استفاده مي كنند.