رابطه محتواي شغلي و سلامت معنوي با فرسودگي شغلي در كاركنان

پژوهش حاضر باهدف بررسي رابطه محتواي شغلي و سلامت معنوي با فرسودگي شغلي در كاركنان انجام گرفت. مواد و روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش را كليه¬ي كاركنان دانشگاه محقق اردبيلي تشكيل مي‌دادند كه از ميان آن‌ها با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي تعداد 100 كارمند به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه¬ي فرسودگي شغلي ماسلاچ و جكسون (1981)، پرسشنامه تجزيه‌وتحليل شغلي (پينگو و هوسيامند، 2015) و مقياس سلامت معنوي پالوتزيان و اليسون (1983) براي جمع‌آوري داده‌ها استفاده شد. براي تجزيه‌وتحليل داده¬ها در بخش آمار توصيفي از گزارش فراواني، ميانگين، انحراف معيار، حداقل و حداكثر و در بخش آمار استنباطي از ضريب همبستگي پيرسون و تجزيه‌وتحليل رگرسيون چندگانه به روش هم‌زمان استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه بين محتواي شغلي با فرسودگي و بين سلامت معنوي با فرسودگي شغلي رابطه منفي معناداري وجود دارد. همچنين نتايج تحليل رگرسيون نشان دادند كه محتواي شغلي و سلامت معنوي به‌طوركلي توانايي پيش‌بيني فرسودگي شغلي را دارند، درنتيجه مي‌توان گفت كه محتواي شغلي و سلامت معنوي كاركنان توانايي بالايي براي پيش‌بيني فرسودگي شغلي كاركنان را داشته و نيازمند برنامه‌هاي براي بهبود اين متغيرها در كاركنان مي‌باشد.