عوامل مؤثر بر رضايت شغلي كاركنان اداره آموزش و پرورش چهاردانگه و كاهش استعفا و ترك خدمت آنها

مقدمه: از آنجايي كه مهمترين سرمايه هر سازماني، نيروي انساني آن سازمان است و نيل به اهداف هر سازمان در گرو كارآيي افرادي است كه در آن سازمان كار مي كنند، نقش رضايت شغلي كه يك عامل مهم در ايجاد انگيزش است امري بديهي است. از اين رو اين مطالعه با هدف بررسي عوامل موثر بر رضايت شغلي كاركنان اداره آموزش و پرورش منطقه چهاردانگه و كاهش استعفاي آنها صورت گرفته است. روش كار: تحقيق حاضر بر اساس نوع هدف و پيامد ، يك تحقيق كاربردي است كه براي انجام آن از روش پيمايشي استفاده شده است .كه بر روي 121 نفر از كاركنان آموزش و پرورش منطقه چهاردانگه صورت گرفت. روش نمونه گيري به صورت تمام شماري بود. همچنين جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه رضايت شغلي استفاده شده است پرسشنامه مذكور از سه قسمت تشكيل شده ، قسمت اول آن پرسشنامه جو سازماني ليتوين و استرينگر( شامل 18 سئوال ) ، قسمت دوم پرسشنامه شناخت شغل جان واگنر (شامل 18 سئوال ) و قسمت سوم پرسشنامه رضايت شغلي اسميت( شامل 9سئوال)، مي باشد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل شد.يافته ها: پس از انجام آزمون نرمال سنجي توزيع داده كه بر عدم توزيع نرمال داده صحه نهاد از آزمون ضريب همبستگي اسپيرمن براي آزمون فرضيات استفاده شد. نتايج به دست آمده نشان مي¬دهد كه ويژگي¬ها و شرايط كار بر بهبود رضايت شغلي در ميان كاركنان ادارات آموزش و پرورش تأثير گذار است. نتيجه گيرى: نتايج نشان داد كه توجه به موضوع ارتقاء همراه با ايجاد جوي مناسب در محيط كار و همچنين تلاش براي بر طرف كردن مشكلات اقتصادي كاركنان در افزايش رضايت شغلي آنان مؤثر مي باشد.