بررسي رابطه امر به معروف و نهي از منكر در گرايش به اعتياد جوانان بسيجي

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه¬ي بين امر به معروف و نهي از منكر در گرايش به اعتياد جوانان بسيجي انجام گرفت. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش را بسيجيان بخش انگوت در سال 1396 تشكيل مي¬دادند كه از ميان آنها با استفاده از روش نمونه¬گيري در دسترس 96 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور جمع¬آوري داده¬ها از پرسشنامه محقق ساخته گرايش به امر به معروف و نهي از منكر و گرايش به اعتياد(ميرحسامي) استفاده شد. داده¬ها با استفاده از آزمون¬هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته¬ها نشان داد كه بين امر به معروف و نهي از منكر و مولفه¬هاي آن با گرايش به اعتياد جوانان بسيجي رابطه¬ي منفي معناداري وجود دارد. و همچنين نتايج تحليل رگرسيون آشكار كرد كه امر به معروف و نهي از منكر و مولفه¬هايش به طور منفي معنادار مي¬توانند گرايش به اعتياد جوانان بسيجي را پيش¬بيني كنند (01/0=P). بنابراين، مي¬توان نتيجه گرفت كه امر به معروف و نهي از منكر از متغيرهاي مهم و مرتبط با گرايش به اعتياد جوانان بسيجي مي¬باشند.