بررسي رابطه بين هوش معنوي و فرسودگي شغلي در كاركنان

هدف اين پژوهش بررسي رابطه بين هوش معنوي و فرسودگي شغلي در كاركنان دانشگاه محقق اردبيلي بود. روش انجام تحقيق توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمام كاركنان دانشگاه محقق اردبيلي بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد 130 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه هوش معنوي كينگ(2008 و پرسشنامه فرسودگي شغلي ماسلاش(1999) استفاده شد. روايي محتوايي پرسشنامه‌ها تأييدشده و پايايي آن‌ها به ترتيب 89/0، 76/0 گزارش‌شده است. براي تحليل داده‌ها از نرم‌افزار spss و روش‌هاي آمار توصيفي (ميانگين، انحراف استاندارد) و روش‌هاي آمار استنباطي (همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه به روش هم‌زمان) استفاده شد. نتايج تحليل داده‌ها نشان داد كه بين هوش معنوي و فرسودگي شغلي رابطه معني‌داري در جهت منفي وجود دارد. همچنين نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه 60 درصد از تغييرات فرسودگي شغلي بر اساس هوش معنوي و ابعاد آن قابل پيش‌بيني است.