بررسي رابطه نيازهاي بنيادين روانشناختي و هوش هيجاني با سازگازي اجتماعي در دانشجويان دانشگاه پيام نور شهر كرمانشاه

هدف از اين مطالعه بررسي رابطه بين نيازهاي بنيادين روانشناختي و هوش‌هيجاني با سازگاري‌اجتماعي دانشجويان دانشگاه پيام نور مركز كرمانشاه است. روش پژوهش توصيفي- همبستگي است. جامعه‌آماري پژوهش را كليه دانشجويان دانشگاه پيام نور مركز كرمانشاه كه در سال تحصيلي 95-1394 به تحصيل اشتغال داشتند تشكيل ميداد، كه از ميان آنان تعداد 100نفر (شامل 50 دختر و 50 پسر) به روش خوشه¬اي تصادفي به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوري داده¬ها از پرسشنامه¬هاي، نيازهاي بنيادين روانشناختي دسي و ريان(2000)، هوش هيجاني برادبري() و پرسشنامه سازگاري اجتماعي مارلو- كراون(1960)استفاده شد. داده‌ها جهت تجزيه و تحليل به نرم‌افزار spss22 منتقل و از آزمون همبستگي پيرسون و آزمون t استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين نيازهاي بنيادين روانشناختي و هوش‌هيجاني رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (p 0/05) اما رابطه معناداري بين نيازهاي بنيادين روانشناختي و سازگاري اجتماعي و نيز بين هوش‌هيجاني و سازگاري‌اجتماعي مشاهده نشد. همچنين بين ميانگين مشاهده شده در متغيير نيازهاي بنيادين روانشناختي دانشجويان دختر و پسر تفاوت وجود داشت؛ اما تفاوت معناداري بين ميانگين دانشجويان دختر و پسر در متغييرهاي هوش هيجاني و سازگاري اجتماعي مشاهده نشد.