سير تحول فلسفه تربيت¬ معلم در ايران ( دوره اسلامي)

كانون توجه اين مقاله ناظر به بررسي سير فلسفه تربيت معلم در ايران دوره اسلامي است. روش پژوهش روند پژوهي، تحليل اسنادي و تحليل تاريخي – فلسفي است. يافته¬ها نشان مي¬دهند كه تربيت معلم در بعد از ظهور اسلام در سطح مكتب¬خانه ها، حوزه¬هاي علميه و مدارس وجود داشته است. مكتب¬خانه¬ها در اين دوره هفت نقش اصلي را در جريان آموزش معلمان ايفا نموده¬اند كه عبارتند از1- مروج انديشه¬هاي¬ ديني (¬تربيت ¬معلم¬اخلاق) 2¬-عمل¬گرا (¬پراگماتيسم و پيشرفت ¬گرائي) 3-¬ تجربه¬گرا (¬پراگماتيسم و پيشرفت¬گرائي)¬4- اقتدار¬گرا (¬رئاليسم و بنياد¬گرائي) 5- تعامل¬گراي پژوهش¬گر¬(¬پراگماتيسم و پيشرفت-گرائي)6- ارزياب (¬پراگماتيسم و پيشرفت¬گرائي) 7- متخصص(¬پراگماتيسم و پيشرفت¬گرائي). بنابر¬اين تركيبي از انديشه¬هاي بنياد¬گرائي¬ و پيشرفت¬گرائي در تربيت¬معلم در مكتب¬خانه¬ها مشاهد شد. حوزه¬هاي علميه به عنوان مراكزي كه مبادرت به تربيت عالم ديني¬مي¬كردند دو نقش اصلي داشته¬اند كه تربيت عالم متخصص ديني ¬با الهام ار انديشه¬هاي پيشرفت¬گرايان، بنيادگرايان ¬و¬¬ پايدار¬گرايان)¬ و تربيت¬معلم تعامل¬گرا¬(-با الهام از انديشه¬هاي پراگماتيست¬ها و پيشرفت¬گرايان) در دستور كار بوده است. بنابراين تركيبي از آموزه¬هاي مكتب فلسفي پراگماتيسم و نظريات تربيتي پيشرفت¬گرائي، بنياد¬گرائي و پايدار¬گرائي مشاهده مي¬شود. نقش معلمان مدارس¬ را در موارد ذيل ¬مي¬توان خلاصه كرد:¬1- تربيت¬معلم متخصص¬(¬مد نظر ¬بنياد-گرايان¬، پيشرفت¬گرايان و¬ پراگماتيست¬ها)¬2- تربيت معلم تعامل¬گرا¬(¬مد نظر پراگماتيست¬ها)¬3- تربيت¬معلم مقتدر(¬مد نظر رئاليست¬ها و بنباد¬گرايان). يافته¬ها نشان مي¬دهند كه نظام آموزشي¬ ما ادر دوره اسلامي تا كنون ¬فاقد يك فلسفه معين و اعلام شده درباره تربيت معلم است. به عبارت ديگر تربيت معلم در ايران دوره اسلامي داراي فلسفه بوده ؛ اما اين فلسفه مكنون باقي مانده است.