تحليل و بررسي نقش نوع تربيت در اجتماعي شدن افراد نوجوان

هدف اين مقاله تحليل و بررسي نقش نوع تربيت در اجتماعي شدن افراد نوجوان مي باشد درتفسير اين موضوع بايد گفت ميل طبيعي اقراد نوجوان به جدايي ومستقل شدن ازوالدين وگرايش به اجتماعي شدن است كه درآن نوجوان براي رسيدن به مرحله ي بزرگسالي و رشد درهمه ي ابعاد ودست يابي به احساس هويت بايد بتواند تاحدود منطقي ازوالدين خود جداشود وبتواند با همتوعان خود روابط صميمانه وكاري برقرار كند كه اين امربه تحول اجتماعي نوجوان كمك مي كتد .هر محيطي ‌به‌ گونه‌اي‌ در رشد و شكوفايي‌ استعدادهاي‌ انسان‌ مؤثر است‌. اجتماع‌ يكي‌ ازاين‌ محيط‌ها به‌ شمار مي‌آيد ازديدگاه اكثر انديشمندان غربي و علماي اسلامي انسان موجودي اجتماعي است كه بطورذاتي زندگي در كنار همنوعان ، كمك به يكديگر و ايجاد روابط حسنه بين همديگر را دوست دارد اجنماعي زيستن واخلاقي رفتاركردن درتمامي ابعادرشدي مؤثراست وباعث شكل گيري شخصيت متحول درافراد نوجوان مي شود نيازهاي انسان محرك او براي سعي و تلاش است و روابطي كه افراد نوجوان با يكديگردارند صرفا براي رفع نيازهاست . با رسيدن افراد به سنين بلوغ نيازهاي خاصي درآنان پديد مي آيد براي مثال ميل به ارتباط عاطفي با جنس مخالف كه درنوجوان ظاهرمي شود گسترده شدن اين نيازها و ناتواني والدين دررفع آنها زمينه ساز گرايش نوجوان به اجتماع مي شود . گروههاي ديگراجتماعي (مثل گروههاي منحرف) درصدد گزينش افرادي هستند كه رفتارخاصي ازخود بروز دهند يعني رفتاري كه با رفتاراكثريت افراد جامعه متفاوت باشد. اين ملاك براي نوجواناني كه مي خواهند وارد اجتماع شوند تحقق پذيرتراست چون رفتارنوجوانان كمترقابل پيش بيني است.