بررسي تأثير نوع برخورد ونگرش نهاد خانواده بريادگيري وعملكرد تحصيلي كودكان

هدف اين مقاله بررسي تاثير نوع برخورد و نگرش نهاد خانواذه بر يادگيري و عملكرد تحصيلي كودكان مي باشد درتبيين اين مطلب بايد گفت هر محيطي‌ به‌ گونه‌اي‌ در رشد و شكوفايي‌ استعدادهاي‌ انسان‌ مؤثر است‌. افراد از بدو تولد خود وارد يكي از واحدهاي جامعه به نام خانواده مي شود و درآنجا رشد مي كند .خانواده به عنوان يك سيستم چندلايه ي اجتماعي و فرهنگي تلقي مي شود كه هريك از اعضاي آن نقشي را برعهده دارند . اين نظام داراي يك ساختار قدرت مي باشد كه بوسيله ي آن اشكال مختلفي از ارتباط را بروز مي كند . روابط عاطفي اعضاي خانواده با يكديگر تفاوت اساسي دارد . خانواده سهم و نقش به سزايي در تكامل و زوال جامعه دارد بطوريكه روان شناسان و صاحب نظران بر تاثير تحولات و دگرگوني هايي كه در داخل خانواده روي مي دهد بر جامعه و سير پيشرفت و تكامل آن تاكيد مي ورزند . انسانها همواره براي اينكه بتوانند براموري حاكم باشند ناچار بايد مهارتهايي را ياد بگيرند وهمواره بايد براي ورود به گروه يا جامعه بايد با ارزشها ، قوانين وهنجارهاي آن هماهنگ وسازگار باشد كه اين خود مستلزم يادگيري مي باشد والدين نقش بسزايي دراين فرايند ايفا مي كنند. ايده آلها و آرزوهاي والدين خانواده ، ميزان رضايت آنها از روابط زناشويي مي تواند بر شكل دهي رفتار كودك ، يادگيري و سلامت روان او نقش به سزايي داشته باشد اگر كودكان از آنچه يادگرفته اند بتوانند درزندگي روزمره استفاده ي عملي كنند ، يادگيري برايشان پرانگيزه ، مفيد و مؤثر خواهدبود و اين وظيفه ي خانواده ومدرسه است كه بستر مناسبي جهت تحقق اين مهم براي كودك فراهم كند .