اثر استايرن اكريلات روي مشخصات مكانيكي ملات‏هاي ترميمي و مقايسه شرايط عمل‏آوري

امروزه براي ترميم سازه‏هاي بتني نيازمند شناختي صحيح و متناسب از مصالح ترميمي هستيم تا بتوان با استفاده از آن به يك تعمير كارا و موثر دست يافت. لذا مصالح ترميمي بايد به نحوي انتخاب گردد تا ويژگي‏هاي مختلف از جمله: مدول الاستيسيته و سازگاري حرارتي ملات ترميمي با بتن اصلي سازه، نزديك به هم بوده باشد. در اين ميان يكي از اين مصالحي كه سازگاري حرارتي مناسبي با بتن اصلي سازه دارد، استفاده از لاتكس استايرن اكريلات (SA) در ملات ترميمي پايه سيماني مي‏باشد. از اينرو در پژوهش حاضر، ملات ترميمي با نسبت‏هاي مختلف لاتكس SA به مواد سيماني (5، 10، 15 و 20 درصد) ساخته شد و مشخصات فيزيكي و مكانيكي آنها شامل چگالي و ميزان رواني و مقاومت‏هاي فشاري، خمشي و كششي تحت دو شرايط عمل‏آوري، مورد بررسي قرار گرفت. لازم به ذكر است كه اولين شرايط عمل‏آوري اينگونه بوده كه بعد از درآوردن آزمونه‏ها از قالب، به مدت 24 ساعت در آب، سپس در دما و رطوبت مشخص نگهداري شده‏اند (عمل‏آوري تركيبي). دومين شرايط عمل‏آوري نيز بدين صورت بوده كه بعد از درآوردن آزمونه‏ها از قالب، تا سن آزمايش در آب عمل‏آوري شده‏اند. نتايج آزمايش‏ها نشان داد كه مشخصات مكانيكي ملات اصلاح شده در شرايط عمل‏آوري تركيبي به دليل هيدراته شدن سيمان در سنين اوليه و سپس تشكيل فيلم پليمري، نسبت به شرايط عمل‏آوري در آب، نتايج بهتري را در همه سنين، به دست مي‏دهد. استفاده از لاتكس SA، باعث افزايش رواني و كاهش چگالي شده است. همچنين استفاده از لاتكس SA در ملات ترميمي، موجب كاهش 49 درصدي مقاومت فشاري در نسبت پليمر به مواد سيماني 20 درصد تحت شرايط عمل‏آوري تركيبي در سن 28 روزه شده است؛ البته لاتكس SA، توانسته مقاومت‌ خمشي و كششي را به ترتيب به ميزان 21 و 19 درصد در نسبت پليمر به مواد سيماني 10 درصد تحت شرايط عمل‏آوري تركيبي در سن 28 روز، افزايش دهد.