عملكرد بلندمدت نفوذ يون كلريد در بتن حاوي پوزولان متاكائولن در شرايط جزر و مدي خليج فارس

نفوذ يون كلريد در سازه‌هاي بتني مسلح در محيط‌هاي دريايي، يكي از عوامل شروع خوردگي و شروع تخريب آن مي‌باشد. يون كلريد با تخريب لايه محافظ روي ميلگرد داخل بتن، منجر به شروع خوردگي فولاد در بتن مي‌شود. براي بهبود دوام و شرايط بهره‌برداري از سازه‌هاي بتني مسلح در شرايط مهاجم با دما، رطوبت و غلظت زياد يون كلريد محيط مانند خليج فارس، استفاده از انواع پوزولان توسط محققان مختلفي پيشنهاد شده است. در اين تحقيق، انتشار يون كلريد و مقاومت فشاري بتن حاوي پوزولان متاكائولن با درصد جايگزيني 5، 10 و 15 درصد و نسبت آب به سيمان 40/ 0 و همچنين بتن بدون پوزولان و با نسبت آب به سيمان 35/ 0، 40 /0، 45 /0 و 50 /0 بررسي شده است. همه بتن‌ها در دو شرايط آزمايشگاهي و شرايط جزر و مدي در سايت تحقيقاتي دانشگاه تهران واقع در جزيره قشم قرار گرفتند. آزمونه‌هاي آزمايشگاهي پس از 3 ماه در معرض آب نمك طبق روش استاندارد، و آزمونه‌هاي در محل پس از 3، 9، 27 و 50 ماه در شرايط رويارويي جزر و مدي سايت تحقيقاتي مورد آزمايش نفوذ يون كلريد قرار گرفتند. نتايج نشان مي‌دهد كه استفاده از متاكائولن علاوه بر افزايش مقاومت فشاري، به شدت نفوذناپذيري بتن در برابر يون كلريد را بهبود مي‌دهد. بنظر مي‌رسد استفاده از 10 تا 15 درصد متاكائولن حالت بهينه مصرف اين پوزولان چه از لحاظ مقاومتي و چه از نظر نفوذ يون كلريد مي‌باشد. در طولاني مدت نيز، ضريب انتشار و غلظت يون كلريد سطحي طرح‌هاي مختلف اختلاف بسيار كمتري با يكديگر پيدا كرده‌اند ولي باز هم طرح‌هاي حاوي متاكائولن داراي ضريب انتشار كمتر و غلظت يون كلريد سطحي بيشتري هستند.