تاثير استفاده از تركيب نانو سيليس و متاكائولن در بتن حاوي لاستيك ريزدانه دانه بازيافتي بر مقاومت فشاري و كششي

سال هاست كه لاستيك فرسوده خودروها و نبودن راهي مناسب براي بازيافت يا استفاده دوباره آن ها، باعث مشكلات زيست‌محيطي شده است. به علت زياد بودن چقرمگي لاستيك، مي‌توان از اين خصوصيت براي افزايش چقرمگي بتن استفاده نمود كه در صورت خرد كردن لاستيك، مي توان خرده لاستيك را جايگزين بخشي از سنگ‌دانه بتن كرد و مقادير بسيار زيادي از لاستيك فرسوده را در بتن‌ريزي‌هاي حجيم مصرف نمود؛ اما همين جايگزيني باعث كاهش معيارهاي مقاومتي بتن مي گردد. هنگامي مي توان از خرده لاستيك بازيافتي در بتن استفاده كرد كه بتوان ضعف مقاومتي بتن را جبران كرد. در اين پژوهش 13 طرح اختلاط موردبررسي قرار گرفت. لاستيك ضايعاتي با اندازه 1 تا 3 ميلي‌متر جايگزين 5،10 و 15% از ماسه شده و به جهت جبران كاهش معيارهاي مقاومتي و همچنين افزايش مقاومت از تركيب دو افزودني نانو سيليس و متاكائولن با مقادير بهينه استفاده‌شده و مقاومت فشاري و كششي (برزيلين) اندازه گيري شده است. نتايج حاكي از تأثيرات مثبت استفاده از دو افزودني نانو سيليس و متاكائوبن بر مقاومت فشاري و كششي بتن حاوي خرده لاستيك مي‌باشد. مشاهده مي‌گردد با اضافه شدن نانو سيليس و متاكائولن به طرح مخلوط، مقاومت فشاري و كششي 5 الي 10 درصد افزايش مي‌يابد.