طرح و اجراي دال بتني اتصال (Link Slab)با رويكرد حذف درز انبساط پايه هاي مياني پل ها

ارزيابي مشكلات بوجود آمده بعد از اجراي درزهاي انبساط پل ها باعث شده تا امروزه گرايش به ساخت پل هاي بدون درز و همچنين حذف درز در تابليه پل هاي ساخته شده بطور گسترده اي توسعه يابد. حذف درز انبساط در پايه هاي مياني پل ها از رويكردهاي پژوهشي اخير در كشورهاي پيشرو در اين زمينه بوده است. در اين پل ها، درزهاي روي پايه هاي مياني پل حذف شده و دال بصورت سراسري اجرا مي شود، در روي كوله ها نيز عرشه پل به يك عضو الحاقي متصل و درز از روي كوله به دال دسترسي منتقل مي شود. نبود درز در تابليه پل باعث مي شود تا مشكلات ناشي از وجود درز مانند ريزش آب به قسمت هاي زيرين پل كه منجر به فرسايش و بروز خرابي مي شود از بين رفته و نيز امكان تردد بدون صدا و ضربه براي خودروهاي عبوري فراهم شود، علاوه بر آن نبود درز در تابليه پل در بلند مدت موجب كاهش هزينه هاي ساخت و نگهداري پل ها نيز خواهد گرديد. مطالعات ميداني نشان مي دهد پل هايي كه با روش دال اتصال طراحي و احداث مي شوند عملكرد مناسب تري در زمان بهره برداري خواهند داشت. كار پژوهشي حاضر شامل ارائه مشخصات فني، روش طراحي ساده شده و نحوه اجراي دال اتصال موسوم به Link Slab در راستاي حذف درز انبساط پايه هاي مياني پل هاي جاده اي بوده و چالش اصلي در اجراي اين روش كه موضوع مقاومت كششي پايين بتن مي باشد مطرح گرديده است، اين روش براي پل هاي موجود و پل هاي جديد الاحداث قابل استفاده مي باشد. استفاده از بتن هاي با مقاومت كششي مناسب مانند بتن هاي اليافي (ترجيحاً از نوع الياف فلزيFRC Hooked Steel) يا بتن كامپوزيتي مهندسي شده (ECC) كه داراي مقاومت كششي بالاتري نسبت به بتن هاي متداول هستند بدليل شكل پذيري و دوام بالاتر، كاهش و كنترل ترك خوردگي، در اجراي دال اتصال توصيه مي گردد.