بررسي اثرات گردشگري روستايي بر توسعه روستاها (مطالعه موردي روستاي پاطاق شهرستان سرپل ذهاب)

امروزه صنعت گردشگری در نواحی روستایی و جوامع محلی به دلیل جهانی شدن و پیش به سوی دهكده جهانی رفتن اهمیت روز افزونی یافته است. در كشورهای در حال توسعه از گردشگری روستایی به عنوان مكمل كاركردهای فضای روستایی، ساماندهی آمایش و پراكندگی مناسب امكانات و خدمات در روستاهای هدف گردشگری استفاده می شود. و در ایران نیز با توجه به تنوع جاذبه های روستایی و برخورداری از آمار بالای روستایی یك مزیت به شمار می رود هدف از این پژوهش بررسی اثرات گردشگری بر روستای پاطاق در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و كالبدی محیطی و همچنین - رضایتمندی گردشگران از امكانات خدمات مقصد است. روستای پاطاق از جمله مناطق گردشگری است كه سالانه تعداد بی شماری گردشگر را به خود جذب می كند. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی پیمایشی می باشد جامعه اماری این پژوهش را روستاییان ساكن در روستاهای پاطاق و گردشگران وارد شده به منطقه تشكیل می دهد. با استفاده از نمونه گیری تصادفی 148 نفر از سرپرستان خانوار و 100 نفر از گردشگران انتخاب شدند. ابزار تحقیق دو پرسشنامه محقق ساخته بود كه روایی آن توسط كارشناسان و پایایی آن از طریق از طریق پیش آزمون و محاسبه آلفای كرونباخ صورت گرفت میانگین آلفا برای مجموع ابعاد0/87 بود. بطور كلی نتایج نشان داد كه گردشگری براساس توسعه روستایی تاثیر مثبت و معنی داری داشته است كه تحلیل عاملی مولفه اقتصادی منتج به استخراج چهار عامل گردید. اثر گذاری در بعد اقتصادی بر شاخص های ایجاد مشاغل جدید، رونق صنایع دستی، كاهش نرخ بیكاری در روستاها، دسترسی آسان به كالاهای مورد نیاز با قیمت مناسب، كاهش نرخ بیكاری در روستا، افزایش ارزش زمین و دارایی ها در روستا، افزایش كیفیت خدمات رسانی در روستا، افزایش قدرت خرید اهالی، رونق كسب و كار در روستا، رونق بازارها و تولیدات محلی، تغییر الگوی كشت، افزایش تمایل اهالی به تغییر كاربری اراضی كشاورزی در سطح متوسط و بالاتر از سطح متوسط بوده است. در بعد اجتماعی تحلیل عاملی منتج به استخراج شش عامل با درصد تبیین حدود 60 درصد گردید. در بعد زیست محیطی و كالبدی تحلیل عاملی منتج به استخراج چهار -عامل با درصد تبیین حدود 65 درصد گردید.