بررسي آزمايشگاهي پارامترهاي موثر بر ارتفاع جريان غليظ ميان گذر در نقطه جداشدگي از بستر

جریان های غلیظ یكی از مهمترین پدیده های مؤثر در رسوبگذاری مخازن می باشند. این جریان ها می توانند رسوبات همراه خود را تا دیواره سد برسانند. علاوه بر این، گاهی اوقات می توانند رسوبات نشسته شده در مخزن را از جا كنده و با خود همراه نمایند. بر این اساس شناخت پارامتر های مختلف این جریان ها و همچنین نقش این جریان ها در فرآیند رسوبگذاری مخازن، كمك شایانی به مدیریت رسوب در مخازن سدها خواهد نمود. به منظور بررسی پروفیل عمقی غلظت و ارتفاع جریان غلیظ رسوبی در نقطه جداشدگی تحت اثر تغییرات دبی و غلظت جریان رسوبی ،آزمایشاتی در قالب مدل فیزیكی صورت گرفت. آزمایشات در فلومی به طول 8 متر، عرض 34/0متر و ارتفاع 66/0متر از جنس شیشه و پلاكسی گلاس با شیب 2.5% در آزمایشگاه هیدرولیك دانشگاه شهید چمران اهواز انجام گردید.در این مطالعه ابتدا به كمك مخلوطی از آب و نمك یك سیال لایه بندی شده شوری در فلوم تشكیل شد و سپس جریان غلیظ رسوبی از دریچه ی تعبیه شده در ابتدای فلوم وارد آن شد.در این تحقیق تعداد 8 آزمایش برای 4 دبی ورودی متفاوت (1، 1.5، 2 و 2.5 لیتر بر ثانیه ) در2 غلظت 5گرم بر لیتر و 20گرم بر لیتر صورت گرفت. نتایج نشان داد كه تغییرات پروفیل غلظت از كف فلوم به سمت سطح در محل جداشدگی جریان غلیظ از بستر، روند یكنواخت كاهشی ندارد، در واقع یك نقطه ی برگشتی وجود دارد كه نشان دهنده غلظت ماكزیمم بدنه جریان در آن مقطع می باشد و در لایه ای بالاتر از كف جریان غلیظ رخ می دهد و در قبل و بعد از این نقطه غلظت كاهش می یابد. از طرفی در یك غلظت ثابت با افزایش دبی جریان غلیظ ورودی به درون سیال لایه بندی شوری، ارتفاع جریان غلیظ در نقطه جداشدگی افزایش می یابد و همچنین افزایش غلظت جریان غلیظ ورودی در دبی ثایت سبب كاهش ارتفاع جریان غلیظ میان گذر می شود.