آسيب شناسي يك فضاي دانشگاهي متفاوت بررسي پيامدهاي منفي تغييركاربري تعدادي از خانه هاي سنتي محله گلچينان به دانشكده هنر و معماري دانشگاه يزد

امروزه بافت تاريخي و ارزشمند شهر يزد با مشكلات عديدهاي از جمله از دست دادن ساكنين اصيل بافت و به تبع آن خالي شدن حجم گستردهاي از بناهاي مسكوني از سكنه مواجه است. جهت حل معضل ياد شده راهكارهاي متنوعي تا به حال در قالب سياستهاي عملي به بناها و بافتهاي تاريخي با عنوان كلي احياء، اعمال شده كه نتايج متفاوتي نيز داشته است. نمونهاي از اين راهكارها را ميتوان تغيير كاربري خانههاي سنتي كوي سهل ابن علي/ محله گلچينان يزد به دانشكده هنرومعماري نام برد. اين دانشكده با گذر زمان از يك خانه سنتي فعاليت خود را آغاز و در حال حاضر با گذشت 26 سال نزديك به 14 خانه سنتي و 22 حياط را تحت تملك خود قرار داده و به فعاليت خود ادامه ميدهد. اين مقاله بر آن است تا از رهگذر آسيب شناسي تغييركاربري اين خانه ها به دانشكده هنرومعماري، به نقد اين گونه از احياء بپردازد. اين هدف بر مبناي پاسخ به اين سوال اصلي طرح ريزي شده است كه تغييركاربري خانههاي سنتي يزد به يك فضاي دانشگاهي چه مشكلاتي را ايجاد كرده است؟ براي پاسخ به اين سوال از روش تحقيق كيفي نظريه مبنايي، به شكل توصيفي تحليلي - استفاده شده است و از مصاحبه باز با ساكنين همجوار و مشاهدات ميداني به عنوان ابزارهاي جمع آوري دادههاي موجود در اين زمينه بهره گرفته شده است. با بهرهگيري از اين روش تحقيق، دادههاي شناسايي شده، كدگذاري شده و به آسيبهاي تغييركاربري اين خانههاي سنتي به دانشكده هنرومعماري، در دو حوزه بنا و بافت به تفكيك پرداخته شده است تا از گسترش بيش از حد آن در روند توسعه اين دانشكده جلوگيري به عمل آيد.