مقايسه و تحليل شاخصه هاي برنام هريزي كالبدي در طرح هاي جامع پرديس هاي دانشگاهي

ارتباط تنگاتنگ و آشكاري ميان مقوله هاي توسعه و فضا وجود دارد در حالي كه در مطالعات و نظام برنامه ريزي سكونتگاه ها به ويژه در مقياسهاي كلان مانند شهرها، پرديسهاي دانشگاهي، درماني و ... جايگاه شايستهاي براي آن تبيين نشده است. اين واقعيت برنامه ريزان را از شناخت و شناسايي ابعاد فضايي دور نگه داشته شده و به ناكافي بودن مطالعات و نارسايي برنامه ها نيز اضافه ميكند كه بر اين اساس برنامه ريزي فضايي و راهبردهاي فضايي مورد توجه اندك قرار ميگيرند. مديريت خردمندانه فضا و كاربري بهينه اراضي هدف اصلي در برنامه ريزي كالبدي به ويژه در برنامه ريزي طرحهاي توسعه آتي ميباشييد. برنامه ريزي كالبدي به سازماندهي مط وب فعاليتهاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي مورد نياز براي تو سعه فضا ميپردازد و حا صل آن تخصيص بهينه فضا به فعاليتهاي مختلف است. هدف عمده برنامه ريزي كالبدي، هدايت كالبد محيط انساني در جهت مطلوب و تنظيم به سازي محيط فيزيكي زندگي انسان است. برنامه ريزي فيزيكي دانشگاه به عنوان راهبردي تعريف مي شود كه يك سري چارچوب و قوانين راهبردي براي دانشگاه فراهم مي آورد تا بتواند درباره چگونگي بهترين روش تجهيز زمينه اي دانشگاه براي تأمين نيازهاي آينده تصميم گيري نمايد. در اين پژوهش با برر سي 20 نمونه موردي از طرحهاي جامع دانشگاهي، شاخصههاي مؤثر در برنامهريزي كالبدي- فضايي در پرديس، ا ستخراج شده و با مقاي سه و تح يل نتايج به د ست آمده، سعي شده به اعداد قابل قبولي جهت برنامهريزي و طراحي نزديك به موضوعات استاندارد دست يافت. اين شاخصهها شامل درصد سطح اشغال ساختمانها، معابر، پاركينگ، فضاي سبز، آب و سرانه كاربري زمين ميباشد. اراضي ذخيره براي نيازهايي كه در آينده ايجاد خواهند شد از فاكتورهاي مهم در نظر گرفته شده در تمام نمونههاي موردي ميباشد.