تحليل و بررسي وضعيت كاربري اراضي محله هاي شهري ( مطالعه موردي: محله هاي فرهنگ شهر و كتي بن در بابلسر)

برنامه ريزي شهري را مي توان هنر شكل دادن و رشد طبيعي شهر دانست. امري كه به موجب آن ساختمان ها و محيط هاي گوناگون ايجاد مي شود تا به نياز هاي مختلف بشر پاسخ دهد و شرايط سالمي را براي زندگي آن فراهم آورد و از اين طريق موجب بهبود زندگي او شود. كاربري اراضي نتيجه روابط متقابل پارامترهاي اجتماعي-فرهنگي و توان بالقوه سرزمين است. تغييرات در كاربري و پوشش اراضي نتايج چشمگيري در محيط زيست دارد. هدف اصلي اين پژوهش، مطالعه و بررسي كاربري اراضي محله هاي فرهنگ شهر و كتي بن در شهر بابلسر از نظر شاخص هاي كالبدي آن مي باشد. اين پژوهش، از نوع توصيفي-تحليلي و روش گردآوري داده هاي خام آن به صورت ميداني مي‌باشد، كه از طريق فرم برداشت‌هاي ميداني نگارندگان بدست آمده است. نتايج حاصل از اين پژوهش با تجزيه و تحليل داده ها به كمك سامانه اطلاعات جغرافيايي، بصورت جداول و نقشه ها و همچنين با استفاده از نرم افزار اتوكد، پروفيل معابر ترسيم شده است. با توجه به نتايج اين پژوهش، بافت محله اي در محله ي فرهنگ شهر به صورت منظم و از پيش برنامه ريزي شده و در برابر آن محله ي كتي بن به صورت طبيعي بوده است. از بين تمامي كاربري ها، كاربري مسكوني با 48.49 درصد، بالاترين فراواني را به خود اختصاص داده است. درنتيجه با توجه به اينكه اين دو محله جمعيت نسبتا بالايي را دربرگرفته اند، ما در تمامي كاربري هاي موجود با كمبود سرانه مواجه هستيم.