بررسي هزينه هاي غيرمستقيم اجرا، نوسازي و بازسازي تاسيسات زيرزميني در روشهاي متعارف ترانشه باز (مطالعه موردي شهر اصفهان)

امروزه با توسعه شهرها، توسعه و بازسازي شريان هاي حياتي زيرزميني ازجمله خطوط تاسيساتي يكي از معضلات مهم مسئولين شهري و مردم در مواجه با عمليات اجرايي آن به صورت سنتي (حفاري با ترانشه) مي باشد. استفاده از روش هاي متعارف حفاري روباز همواره مستلزم پرداخت هزينه و خسارات مالي سنگين براي شركتهاي تاسيساتي همچنين هزينه هاي غيرمستقيم و اجتماعي متعدد براي مردم و ساكنين مناطق عملياتي مذكور ميباشد. مقاله حاضر به بررسي خسارات پرداختي شركتهاي تاسيساتي در شهر اصفهان به شهرداري هاي مناطق مختلف و هزينه هاي تحميلي به اين شركتها جهت حفاري و بازسازي معابر شهري كه در آن عمليات اجرايي صورت گرفته به عنوان هزينههاي غيرمستقيم حفاري روباز پرداخته است. در اين مقاله مزاياي روشهاي جايگزين حفاري متعارف در ايران با مطالعه موردي شهر اصفهان مورد بررسي قرار مي گيرد. نتايج اين تحقيق نشان ميدهد شركت هاي تاسيساتي با توجه به لزوم توسعه و فرسودگي خطوط مي بايست سالانه هزينه زيادي را بابت از بين بردن روكش معابر و پياده روها و مسدود نمودن مسير به شهرداري ها پرداخت نمايند كه در صورت استفاده از روش هاي حفاري بدون ترانشه علاوه بر اين كه شركت هاي تاسيساتي امكان مرمت و بازسازي خطوط در سطح وسيع تر را دارند موجب كاهش هزينه خسارت هاي پرداختي به شهرداري ها ميگردد. همچنين مشخص شد با توجه به كاهش طول عمر مفيد روكش معابر تعمير شده خسارت پرداختي توسط اين شركتها جوابگوي بازسازي نبوده و موجب وارد آمدن خسارات بيشتر به سيستم مديريت شهري در آينده خواهد شد.