انرژي هاي نو در معماري

امروزه بحران انرژي و پايان پذيري منابع فسيلي ، آلودگي محيط زيست و افزايش انتشار گازهاي گلخانه اي از جمله عواملي هستند كه بشر را بسوي سرچشمه هاي پاك و تجديد پذير سوق داده اند از اين رو محققان براي رفع نيازهاي انرژي و افزايش رفاه و نزديكتر شدن به اهداف توسعه پايدار جهاني مي كوشند تا از انواع انرژي هاي تجديد پذير استفاده كنند. باتوجه به روند رشد تكنولوژي و مطرح شدن مبحث انرژي هاي پايدار و كاهش مستمر ذخيره انرژي تجديد پذير همچنين وجود منابع مناسب انرژي هاي پايدار(خورشيد، آب، باد، بيوگاز....)در كشور ما معماران مي توانند با طراحي معماري مناسب و هماهنگ با اقليم و با استفاده از الگوهاي معماري ايراني كه به شيوه هاي مناسبي از انرژي هاي پايدار در طراحي معماري بهره گرفته اند و نيز با توجه به تكنولوژي و علوم جديد، فضايي مناسب و با آسايش حرارتي مطلوب به وجود اورند. بنابراين در زماني كه معماري به دنبال راههاي جديد براي استفاده از انرژي تجديد پذير و پاك مي باشد،ودر مصرف انرژي هاي فسيلي (تجديدناپذير) احتياط نموده و جهت احترام و هماهنگي با محيط زيست قدم برمي دارد.اين مقاله بهانه اي است براي بيان اهميت موضوع و اشنايي با اصول و راهبردهاي علمي كه دانشجويان و معماران و محققان و عامه ي مردم را به درك عميق ترمفهوم تعامل معماري با انرژي نو (پايدار) سوق مي دهد و براي انها اين امكان را فراهم مي اورد كه با بررسي بيشتر به تجريه و تحليل شيوه هاي مناسبي بپردازند كه معماران براي استفاده ي بهتر از منابع انرژي مخصوصا انرژي هاي نو روشها و ايده هاي جديدي را به كار گيرند.