چگونگي گردآوري معناهاي نهفته در طبيعت و رسيدن به روح مكان انسان ساخت از منظر پديدارشناسي

زيست جهان ما از پديدارها و واقعيت ها تشكيل شده است كه شامل پديدارهاي محسوس و نامحسوس هستند كه طبيعت از جمله پديدارهاي عيني و محسوس است كه ارتباط تنگاتنگ و مستقيم با انسان و مكان زندگي اش دارد. انسان براي بودن و رهايي از گم شدن در جهان نيازمند به خلق مكان است و طبيعت را كه يكي از عناصر ساختاري مكان است را به خدمت مي گيرد تا به مكان زندگي اش معنا بخشد و به روح مكان نايل شود. معماري آن حقيقتي است كه نيروهاي موجود در طبيعت را گردآوري و در مكان انسان ساخت به عينيت تبديل مي كند تا به روح مكان دست يابد. براي نيل به اين هدف انسان نيازمند ادراك ، شناخت و فهم مكان هاي طبيعي بر اساس ويژگي هاي عناصر پايه اي (آسمان،زمين و نور) است و همچنين شناخت عناصر طبيعي سازنده مكان (گياه،آب و سنگ) كه پيوند آسمان و زمين را نيز سبب مي شود. اما در اين روند علاوه بر عينيات توجه به ذهنيات نيز لازم مي باشد. در اين پژوهش عناصر ساختاري مكان با تاكيد بر طبيعت و محيط طبيعي و ارتباط بين طبيعت و مكان انسان ساخت از ديدگاه شولتز و در نهايت چگونگي عينيت بخشي به طبيعت و گردآوري نيروهاي موجود در آن با نمادين سازي ، تكميل سازي و نمايان سازي طبيعت در مكان انسان ساخت و چگونگي رسيدن به روح مكان با معنا بخشي از طريق جهت يابي و اين همان سازي بررسي مي شود. روش تحقيق از طريق مطالعات كتابخانه اي و ارائه نتيجه به صورت مدل و نمودار مي باشد.