تحليل ريسك هاي پروژه هاي مشاركت عمومي-خصوصي راهسازي در ايران براساس تجارب كشورهاي در حال توسعه

به دليل نياز به ساخت و توسعه زيرساخت ها و كمبود بودجه هاي دولتي براي اختصاص به اين مهم، دولتها تلاش مي­كنند با بكارگيري بخش خصوصي و فعال كردن اين بخش در پروژه هاي زيربنايي راه حلي نوين براي اين كاستي ها بيابند. استفاده از مشاركت بخش عمومي- خصوصي در پروژه هاي بزرگ حمل و نقل در دنيا (حتي در كشورهاي توسعه يافته) به دليل عدم مطالعه كافي ابعاد مختلف قراردادي، ريسك و انتخاب نامناسب شيوه انجام، با مشكلات بيشماري روبرو شده و در بعضي مواقع شكست خورده است. ساختار ويژه پروژه هاي حمل و نقل كشور ناشي از حاكميت بخش دولتي نيز به پيچيدگي هاي استفاده از مشاركت بخش خصوصي در اين پروژه ها مي افزايد. با اين وجود، در كشور ما (نسبت به ساير كشورها و حتي كشورهاي در حال توسعه ديگر) كمتر به مطالعه در مورد ابعاد مختلف استفاده از مشاركت عمومي-خصوصي پرداخته شده است.اين در حاليست كه شناسايي و تحليل ريسك هاي پروژه و روش هاي مواجهه با آن­ها از جمله گام هاي حساس براي موفقيت پروژه است. در اين پژوهش بر مبناي تجارب بين المللي و نظر خبرگان، اهم ريسك هاي پروژه هاي راه سازي ايران شناسايي و تحليل شده و به طرفين قراردادي تخصيص داده شدند. نتايج نشان مي­دهد حدود نيمي از ريسك ها به صورت مساوي بين دو بخش خصوصي و دولتي توزيع شده اند و نيم ديگر ريسك ها به صورت مشترك به هر دو بخش اختصاص يافته اند. در نتيجه، موفقيت پروژه در گرو همكاري مؤثر و قوي بخش دولتي و خصوصي در مديريت ريسك هاي مشترك مي باشد.