مروري بر تحقيقات انجام شده در خصوص افزودني هاي ضد پيرشدگي قير

قير، به عنوان يكي از عناصر اصلي تشكيل دهنده آسفالت، نقش مهمي در ساخت روسازي هاي آسفالتي و عملكرد آنها داردكه در كنار هزينه بالاي قير خالص و منابع ناكافي اين ماده، معضلات ديگري همچون سخت شدگي يا پيرشدگي قيراز ديگر مسائل مهمي هستند كه بايست در كاربرد قير در روسازي مد نظر قرار گيرند. پيرشدگي قير به عوامل مختلفي بستگي داردو بسته به منطقه مورد بهره برداري،شرايط جوي و ميزان ترافيك عبوري بايستي در زمانهاي مناسبي نسبت به جوانسازي آن اقدام كرد كه براي آن نيز روشهاي متنوعي وجود دارد كه ازبازيافت گرم و سرد تا روش افزودن عامل جوان كننده مي باشد. ايميدازولين اولئيك با منشاء طبيعي (روغن كلزا، اسيد اولئيك، روغن حيواني) كه درجهت تعيين پتانسيل پيرشدگي قير و تاثير اين ماده در كاهش پيرشدگي قير ناشي از اكسيداسيون مورد بررسي قرار گرفته است و همچنين در اين تحقيق از سه نوع قير((O,L,N از كشورهاي مختلف كه مخلوط آنها با 1درصد از ايميدازولين در روشآزمايش لعاب نازك چرخشي[2] ميزان پيرشدگي آنها بررسي گرديد، سپس قير پيرشده با و بدون افزودني مورد آزمايش قرار گرفت و با توجه نتايج حاصله ثبات كلوئيدي [3]در قير پيرشده با افزودن ايميدازولين بهبوديافته و توانايي آن به عنوان يك همگن كننده به اثبات رسيده كه تجزيه و تحليل [4]GPC از قير اين مسئله را تاييد مي­كند. از آنجايي كه اين ماده پتانسيل زيادي در جذب اكسيژن دارد، جذب اكسيژن توسط قير محدود شده و روند پيرشدگي كند مي­گردد نسبت ويسكوزيته قير قبل و بعد از پير شدگي نشان مي­دهد، كه اين ماده مي تواند به عنوان يك آنتي اكسيدان قوي در قير عمل كند. با توجه به تحقيقات انجام گرفته از آن مي­توان به عنوان يك ماده ضد پير شدگي كه با محيط زيست سازگار مي باشد استفاده نمود.( Gawela ، 2016)