اهداف ، چالش‏ها و راهكارهاي بكارگيري شبكه‌هاي تحقيق و توسعه در صنعت دفاعي

اغلب مدل‌‌هاي نوين مديريت تحقيق و توسعه و نوآوري ، به دلايل مختلف اعم از اقتصادي ، ضرورت توسعه فناوري‌هاي نيازمحور و يا پيشرفت مبتني بر فناوري‌هاي نوين و غيره بر شبكه‌سازي تاكيد وافري دارند. علي‌رغم تاييد نقش مثبت و اهميت شبكه‌ها در تحقيق و توسعه ، شيوه و نوع اين شبكه‌ها منحصر به‌فرد نبوده و انواع مختلفي از شبكه‌‌هاي تحقيقاتي مطرح است كه هريك به فراخور شرايط كاربرد مي‏يابند. صنعت دفاعي بنابه ويژگي‌هاي خاص خود (نظير نقش پررنگ تحقيق و توسعه در توليدات آن ، تنوع حوزه‌هاي فعاليت ، تمركز بر فناوري‌هاي پيشرفته و ...) نيازمند استفاده از مزايا و قابليت‌هاي شبكه‌هاي تحقيق و توسعه است. در اين تحقيق پس از مرور ادبيات و دو تجربه بين المللي ، اهداف و اولويت‏هاي راهبردي و عملياتي صنعت دفاعي از توسعه و استفاده از شبكه‌هاي تحقيق‌ و توسعه بررسي ، سپس چالش‏هاي موجود بر سر به‏كارگيري شبكه‏هاي تحقيق و توسعه احصا و رتبه‏بندي و در نهايت ، راه‏كارهاي استفاده از اين شبكه‏ها شناسايي نموده و اولويت‏بندي شد. روش تحقيق پژوهش توصيفي-پيمايشي براساس نظر 33 مدير و كارشناسي است كه به لحاظ قانوني متولي مديريت تحقيقات بوده‏اند. براساس نتايج آزمون‌هاي آماري تي و فريدمن ، اتفاق نظر عمومي درمورد «اهميت بالاي شبكه‌هاي تحقيقاتي» به عنوان روش كليدي وجود دارد و در بين سه هدف راهبردي ، مهم‌ترين «دستيابي به دانش و فناوري‌هاي جديد از طريق اين شبكه‌ها» و از بين هشت هدف عملياتي مورد توجه مهم‏ترين آن‏ها «به‌كارگيري ظرفيت‌هاي انساني ، توانمندي‌ها زيرساختي كشور» است. از شش راه‏كار مرسوم ، اولويت ‌بالاتر به «حمايت مالي از شركت‌هاي فناوري‌محور و اس.ام.ئي‌هاي تحقيقاتي» در قالب مراكز نوآوري اختصاص يافته ولي در اين مسير مهم ترين چالش در بين هشت چالش اصلي ، «مديريت و كنترل اين شبكه‌ها و منابع مربوط» است. حسب يافته‏هاي پژوهشي ، باتوجه به اهداف و شرايط حاكم «شبكه‌هاي سلسله‌مراتبي با هسته‌هاي مديريتي قوي» به‏عنوان ساختار مناسب‏تر براي شبكه‏‏هاي تحقيقاتي صنايع دفاعي كشور توصيه شده‏است.