شناسايي قابليت هاي سازمان هاي پروژه محور در فضاي نوآوري باز مطالعه موردي: صنعت فضايي ايران

هدف اين مقاله شناسايي قابليت هاي سازمان هاي پروژه محور در فضاي نوآوري باز است كه در سازمان فضايي كشور انجام شده است. پارادايم نوآوري باز بيانگر اين واقعيت است كه شركت ها جهت تداوم و توسعه فعاليت ها ، نيازمند بازگذاشتن مرزهاي سازمان و بر عهده گرفتن رويكرد جديدي با عنوان نوآوري باز هستند. نوآوري ، اصلي ترين حلقه در موفقيت طرح هاي توسعه جديد در صنعت فضايي كشور است و در راستاي استفاده از شبكه همكاران با رويكرد نوآوري باز ، لازم است كه در سطح سازمان قابليت‌هاي مناسبي وجود داشته باشد تا بتوان از شرايط و فضاي ايجاد شده به واسطه نوآوري باز ، بهره بيشتري برد و موفقيت طرح‌هاي توسعه محصول جديد افزايش يابد. شناسايي قابليت هاي سازمان مادر در سازمان فضايي با استفاده از نظريه پردازي داده بنياد صورت گرفته است و تجزيه و تحليل داده هاي حاصل از مصاحبه از طريق تحليل تم و طي سه مرحله كدگذاري باز ، محوري و انتخابي با استفاده از نرم افزار Atlas.ti انجام شده است. يافته ها نشان مي دهد مهمترين قابليت هاي شناسايي شده كه بر توسعه محصول جديد در سازمان فضايي ايران موثر است ، به دو دسته اصلي تفكيك مي شوند. دسته اول قابليت هاي شناسايي شده در سطح پروژه است و دسته ديگر قابليت ها در سطح سازمان مادر. در اين مقاله تاكيد ما بر شناسايي قابليت ها در سطح سازمان مادر است. قابليت هاي سازمان مادر به دو دسته قابليت هاي سازمان مادر و قابليت هاي طرح ها و پروژه ها تفكيك مي شوند. قابليت هاي سازمان مادر شامل مديريت شبكه ، معماري سازمان و شبكه داخلي ، سيستم هاي نظارتي ، مديريت منابع انساني ، انعطاف در آيين نامه ها و دستورالعمل ها ، مديريت دانش و فناوري ، فرهنگ سازماني باز ، تجاري سازي فناوري و سيستم هاي حمايتي است. قابليت هاي طرح ها و پروژه ها نيز شامل ساختار سازماني طرح و پروژه ، شايستگي هاي فردي ، روحيه كار تيمي ، توانمندي هاي دانشي و فني و ظرفيت جذب است.