طراحي و تبيين الگوي بومي توسعه فناوري از طريق روابط دانشگاه - صنعت و اولويت بندي عوامل موثر بر آن

دانشگاه و صنعت ، به عنوان كارامدترين و مؤثرترين ارگان هاي پيشرفت و توسعه يك كشور به شمار مي آيند. شكل گيري پيوند و ارتباط دانشگاه و صنعت ، در نهايت مي تواند چرخه تحول توسعه جامعه را تسريع كرده و دستيابي به توسعه را در زماني كوتاه تر تسهيل نمايد. در اين تحقيق ضمن بررسي تجربه هاي داخلي و خارجي ارتباط دانشگاه و صنعت در راستاي توسعه فناوري و استفاده از اين تجربيات با در نظر گرفتن انواع همكاري بين دانشگاه و صنعت و مشكلات و موانع پيش رو ، عوامل موثر بر ارتقاي اين ارتباط و توسعه فناوري شناسايي و از طريق نرم افزار SPSS و روش فريدمن اولويت بندي مي شوند سپس يك مدل مناسب جهت توسعه فناوري با كمك نهادهاي اصلي ارائه مي شود. در نهايت با توجه به نتايج بدست آمده از تحقيق به بررسي مسائل ، مشكلات و راهكارهاي اختصاصي سازمانهاي فناوري محور در بكارگيري ظرفيتهاي دانشگاهي پرداخته مي شود.