گونه شناسي آسيب هاي فرآيند تعريف و اجراي طرح هاي كلان فناوري در ايران و ارائه چارچوبي براي ارزيابي

يك دسته بندي متداول براي سياست هاي فناوري ، تقسيم آنها به دو دسته سياست هاي «اشاعه گرا» و «ماموريت گرا» است. با توجه به ويژگي هاي برنامه هاي ماموريت گرا ، در اين مقاله طرح هاي كلان فناوري ايران به عنوان نمونه اي از سياست هاي ماموريت گراي دولت براي حمايت از فناوري ها مورد بررسي قرار گرفته و به كمك بررسي دقيق فرآيند تعريف و اجراي طرح هاي كلان فناوري در ايران و مصاحبه با خبرگان آشنا با فرآيند مزبور ، يك گونه شناسي از آسيب هاي موجود در فرآيند تعريف و اجراي طرح هاي كلان ارائه شده است. تحليل ها نشان مي دهد كه مي توان اين آسيب ها را به يكي از سه حوزه (الف) تعريف و تصويب طرح ها ، (ب) اجرا و پايش ، (ج) نتايج مستقيم و غيرمستقيم نسبت داد. سپس با مرور چارچوب هاي ارائه شده براي ارزيابي سياست هاي ماموريت گرا چارچوب جديدي منطبق با نوع شناسي آسيب هاي مزبور ارائه شده تا با اتكا بر آن ارزيابي جامعي از فرآيند تعريف و اجراي طرح هاي كلان صورت پذيرد. سادگي ساختار كلي و توجه بيشتر به معيارهاي شفاف و دقيق ارزيابي ، مهمترين ويژگي هاي چارچوب پيشنهادي جديد براي ارزيابي طرح هاي كلان فناوري در ايران است.