ارايه چارچوبي جهت ارزيابي پتانسيل تجاري سازي فناوري هاي نوظهور (مطالعه موردي زيست فناوري)

امروزه نوآوري و خلق محصولات جديد به عنوان شاه كليد رقابت و بقا در محيط كسب و كار قلمداد مي شود. از اين رو بنگاه هاي اقتصادي سالانه بخشي از درآمدهاي خود را در فعاليت هاي تحقيق و توسعه در فناوري هاي نوظهور هزينه مي نمايند. بي ترديد تنها عامل توجيه كننده اين امر ميزان خلق ارزش افزوده اي است كه با تجاري سازي و به بازار رساني اين دسته از فناوري‌ها بدست مي‌آيد. با اين حال اين گونه فناوري‌ها با عدم اطمينان بالا و پيچيدگي فراوان همراه هستند كه اين مشخصه مديريت و ارزيابي آن‌ها را دشوارتر مي‌سازد. اين پژوهش با هدف ارايه چارچوبي جامع و كارآمد جهت ارزيابي پتانسيل تجاري سازي فناوري هاي نوظهور در صنايع زيست فناوري در كشور ايران انجام شده است. بدين منظور ابتدا با مرور پيشينه پژوهش عوامل موثر بر پتانسيل تجاري سازي فناوري هاي نوظهور شناسايي شده و سپس بر اساس نظر خبرگان شاخص هاي موثر بر تجاري سازي فناوري ها در صنعت زيست فناوري گزينش شده است و با بكار گيري تكنيك فرآيند تحليل سلسله مراتبي فازي شاخص و زيرشاخص‌ها رتبه بندي شده است. در نهايت چارچوبي جهت امتيازدهي و ارزيابي پتانسيل تجاري سازي پروژه هاي فناورانه در صنايع زيست فناوري ارايه شده است. بنابر يافته هاي پژوهش شاخص عوامل بازاريابي ، عوامل ذاتي فناوري ، عوامل زيرساخت توسعه فناوري ، عوامل سازگاري و عوامل تاثيرگذاري به ترتيب مهم‌ترين عوامل در سنجش پتانسيل تجاري سازي فناوري هاي نوظهور در صنايع زيست فناوري مي باشد. مدل ارائه شده در اين پژوهش جهت تدوين سبد پروژه هاي تحقيق و توسعه و همچنين ارزيابي و گزينش طرح هاي فناورانه توسط نهادهاي حمايتي توسعه فناوري همچون پارك هاي علم و فناوري ، مراكز رشد و شركت هاي سرمايه گذاري خطر پذير كاربرد دارد.