لزوم توجه به آستانه‌هاي دمايي با توجه به پيامدهاي تغييرات اقليمي و گرمايش جهاني

نتايج مدل‌هاي آب و هوايي حاكي از آن است كه تا چند دهه آتي امواج گرمايي شديد ابوظبي، دوبي، دوحه، قطر و سواحل جنوبي ايران را در بر خواهد گرفت. اگر گرمايش زمين شدت يابد، زمين‌هاي كشاورزي تخريب شده و حيوانات و گياهان از بين مي‌روند. پس از آن جهان با كاهش منابع غذايي مواجه خواهد بود. وقوع تغييرات اقليمي در سال‌هاي اخير و روند افزايشي دما، ضرورت پرداختن به استانداردهاي آسايش و ايمني در محيط‌هاي كاري و محيط طبيعي را ايجاب مي‌نمايد. در محيط‌هاي بسته و باز، قرارگيري در معرض گرما مي‌تواند بر سلامت افراد اثرگذار باشد. به‌ويژه در شب‌هايي كه دما بالا است صبح روز بعد، فشار گرمايي سبب آسيب به سلامت افرادي است كه هنوز به شرايط جديد عادت نكرده‌اند. استقرار استان اصفهان روي كمربند گرم و خشك جهان و چالش گرمايش جهاني در سال‌هاي اخير توجه بيشتر به استانداردهاي دمايي را ايجاب مي‌نمايد. براي تعيين دماي مناسب در محيط‌هاي كاري مختلف و شرايط كاري متفاوت استانداردهاي زيادي ابداع شده است كه ضرورت دارد صاحبان مشاغل با توجه به نوع كار خود اين استانداردها را به كار بندند. براي برآورد آسايش گرمايي و چگونگي احساس گرما توسط فرد، شاخص‌هايي براساس شرايط آب و هوايي، شرايط جسماني افراد و شرايط كاري آن‌ها طراحي شده است. در اين پژوهش به دليل عدم دسترسي به داده‌هاي آب و هوايي در محيط‌هاي كاري، با استناد به آمار ايستگاه‌هاي هواشناسي در استان اصفهان در دوره آماري 2014 – 2010 ميلادي، چند شاخص براي تبيين وضعيت آسايش گرمايي محاسبه شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه در برخي شهرهاي استان با تنش گرمايي به‌ويژه در ماه‌هاي خرداد، تير، مرداد و در ساعات مياني روز (12 تا 16 بعدازظهر) مواجه هستيم و ميزان دماي هوا از حد تحمل خارج مي‌باشد كه اين امر بر بازدهي فعاليت در محيط باز و بسته اثر دارد و سبب خستگي، گرمازدگي، آفتاب‌زدگي، غش، كما، شوك گرمايي و سكته مغزي مي‌باشد. اين امر ضرورت توجه و تدوين استانداردهاي دمايي در محيط‌هاي بسته شامل كارگاه‌ها و كارخانه جات و محيط‌هاي طبيعي مثل سايت‌هاي گردشگري كوير و بيابان و كارگراني كه در فضاي باز اشتغال دارند را ايجاب مي‌نمايد.