رسانه‌ها و روابط عمومي در مديريت بحران

بحران‌ها برخلاف بسياري از پديده‌ها نه‌فقط تن به محيط آزمايشگاهي نمي‌دهند بلكه به‌ندرت رخ مي‌دهند، هركدام نيز مشخصات متفاوتي نسبت به ديگري دارد، بنابراين تن به مطالعه علمي نمي‌دهند؛ اما به دليل اثرات و نتايج مهمي كه از خود به‌جايي مي‌گذارند با روش‌هاي عقلي و استدلالي تجزيه‌وتحليل مي‌شوند و سعي مي‌شود روش صحيح برخورد با آن‌ها را تشخيص داد. در تحقيق حاضر سعي شده است كه با بيان اهميت و جايگاه روابط عمومي و رسانه‌ها در مديريت بحران با مطالعه مروري الزامات يك ارتباط صحيح در فرآيند مديريت بحران بحث شود. در مرحله قبل از بحران، برنامه‌ريزي براي ايجاد زيرساخت‌هاي رسانه‌اي و آمادگي با شرايط بحراني به‌منظور توليد خبر و پيگيري شفاف آن به بحث گذاشته شده است. ضرورت‌ها و فوايد زيرساخت‌هايي همچون شبكه همكاري مديريت بحران، شبكه حس‌گرهاي بي‌سيم و فناوري بيومتريك به‌عنوان زيرساخت‌هاي مناسب روابط عمومي در مديريت بحران به‌عنوان نمونه بحث شده است. در مرحله حين بحران نيز ماهيت شايعه‌ها و مقابله اثربخش با آن‌ها، واكنش‌هاي مقامات و همچنين فضاي سياسي حاكم در شرايط بحراني و الزامات روابط عمومي براي انجام اثربخش وظايف خود بحث شده است و در مرحله پس از بحران روي بازخواني عملكرد روابط عمومي تأكيد شده است كه به‌عنوان نمونه بازخواني روابط عمومي سونامي فوكوشيما ذكر شده‌اند.