ارزيابي سيستم مديريت ايمني در حوزه‌هاي دانش پروژه

روزانه در محيط كاري رويدادهاي متعددي رخ مي‌دهند كه باعث مرگ و آسيب‌هاي جبران‌ناپذير مي‌شوند. اين حوادث اغلب يا به علت عدم شناسايي خطرات بالقوه در محيط كار بوده يا به علت عدم پايين بودن سطح آگاهي پرسنل در محيط‌هاي كاري مي‌باشد. از اين رو شناسايي و ارزيابي خطرات محيط كار به‌عنوان عامل كاهنده آسيب‌ها و مهم‌تر از همه نقش آموزش به‌عنوان محور پيشرفت و عامل پيشگيرنده در زمينه‌هاي مختلف در رابطه با كاهش حوادث داراي اهميت دوچندان مي‌باشد. از اين رو به وسيله شناسايي و ارزيابي خطرات محيط كار به‌عنوان عامل كاهنده آسيب‌ها مي‌توان بسياري از حوادث را تا حد امكان كاهش داد و عدد ريسك آن‌ها را محاسبه و كنترل مورد نياز را ارائه داد. روش JSA به‌صورت سيستماتيك جهت شناسايي خطرات و ارزيابي ريسك‌هاي آن به‌منظور ارائه اقدامات كنترل مناسب است. مسئله‌اي كه در اين قسمت از اهميت فوق‌العاده‌اي برخوردار است و فقدان آن به‌صورت پروضوح و پررنگ به چشم مي‌آيد نقش آموزش و فرهنگ ايمني مي‌باشد كه به‌عنوان محور پيشرفت و تحول و عامل پيشگيرنده، نه عامل كاهنده مي‌باشد. با وجود اهميت اين موضوع تاكنون هيچ‌گونه اقدامات بنيادي به‌صورت ريشه‌اي كه تمامي زيرساخت‌ها را شامل شود متأسفانه صورت نگرفته و شاهد اين هستيم كه بسياري از حوادث كه روزانه اتفاق مي‌افتند در طي يك تا چند مرحله آموزش‌هاي ساده قابل پيشگيري بوده اما متأسفانه بعد از وقوع برنامه‌ريزي و اجرايي گسترده و مستمر برنامه‌هاي آموزش پرسنل در كاهش حوادث تأثير مضاعف دارد. چون از يك طرف باعث ارتقاء و سطح مهارتي و اعمال روش‌ها و ضوابط ايمني در انجام فعاليت شده و از طرف ديگر موجب تقويت و اعتماد به نفس پرسنل مي‌گردد.