مديريت بحران و نقش برنامه‌ريزي شهري در كاهش خسارت‌هاي زلزله

ايران با داشتن زلزله‌هاي بزرگ هر سه سال يك بار و زلزله‌هاي متوسط ساليانه و همچنين حوادث غيرمترقبه نظير سيل و طوفان و جنگ، شايد يكي از پر بحران‌ترين كشورهاي جهان باشد. همچنين با پيشرفت علم و دانش فني بشر، شاهد فعاليت‌هاي گسترده در زمينه استفاده بهينه از منابع انرژي نظير منابع نفت و گاز و… مي‌باشيم كه به تبع اين فن‌آوري، ساخت ابنيه متناسب با هريك از زمينه‌هاي مزبور در اولويت طراحي قرار مي‌گيرد. همچنين رشد روزافزون جمعيت و كمبود فضاهاي ساختماني به ويژه در شهرهاي بزرگ و پرتراكم، دست‌اندركاران ساختمان را بر آن داشته است كه به ساختمان‌هاي مرتفع روآورند. وظيفه مهندسين در طراحي و ساخت اينگونه سازه‌ها اينست كه با احتساب خطرپذيري و مديريت بحران در طي عمر مفيد سازه قابليت مقابله و مقاومت آنرا در برابر پديده‌هاي اتفاقي و ناهنجار، از قبيل زلزله، سيل، طوفان و يا آتش‌سوزي مدنظر قرار داده باشند تا از خسارات عمده جاني و مالي تا حد ممكن جلوگيري به عمل آيد. روش تحقيق مقاله توصيفي است و كوشيده شده تا به نقش مديريت بحران در كاهش آسيب‌هاي ناشي از زمين‌لرزه پرداخته شود.