رابطه بين اضطراب اجتماعي،حمايت اجتماعي و ترس از تنهايي با رضايت از زندگي در افراد ساكن و غير ساكن سراي سالمندان شهرستان اهواز

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطۀ بين اضطراب اجتماعي، ترس از تنهايي و حمايت اجتماعي با رضايت از زندگي در سالمندان شهر اهواز بوده، نمونۀ اين پژوهش شامل 200 نفر از سالمندان ساكن و غيرسالكن سراي سالمندان از 3 منطقه از اهواز مي باشد كه به صورت تصادفي طبقه اي انتخاب شده اند. طرح پژوهش از نوع همبستگي مي باشد. براي جمع آوري داده ها از آزمون هاي اضطراب اجتماعي واتسون و فرند (1969) و رضايت از زندگي swls داينر و همكاران (1985)، احساس تنهايي uclA (1980) و حمايت اجتماعي PILLIPS (1997) استفاده شده است. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از روش رگرسيون چند متغيري نشان داد كه بين اضطراب اجتماعي و حمايت اجتماعي با رضايت از زندگي رابطه معني دار وجود دارد ولي بين ترس از تنهايي و رضايت از زندگي رابطه معني دار يافت نشد. همچنين نتايج تحليل واريانس چند متغيري نشان داد كه بين سالمندان ساكن و غير ساكن خانه سالمندان از نظر متغيرهاي اضطراب اجتماعي و ترس از تنهايي و حمايت اجتماعي با رضايت از زندگي و همچنين بين زن و مرد تفاوت معنادار وجود ندارد.