بررسي شيوه آموزش يكي از مفاهيم رياضي در كتابهاي درسي پيشين و فعلي وتطابق آن با صلاحيتهاي سواد رياضي

پيشرفت سريع دنياي امروز آموزش را بيش از پيش به نيازي اساسي مبدل كرده است. اين نياز، حكومتها را وا ميدارد تا مجدانه در تدوين سياستها و اهداف نظام آموزشي كشور خود بيانديشند. همسوسازي نظام آموزشي با تغييرات جهان ميتواند نخستين گام باشد. معلم، دانشآموز، محتواي آموزشي، برنامه ريزان و دستاندركاران آموزشي واحدهاي سازنده نظام آموزشي هستند. در نظامهاي آموزش متمركز همچون كشورمان ايران كتاب درسي به عنوان بخش مهمي از محتواي آموزشي از تأثيرگذارترين ابزار اعتلاي آموزش است. بنابراين، شيوه تدوين كتاب درسي بايد در راستاي دستيابي به اهداف نظام آموزشي باشد. براي سنجش ميزان دستيابي به اهداف مذكور ميتوان از مطالعات بينالمللي چون تيمز و پيزا استفاده كرد. حضور ايران در مطالعه تيمز نتايج رضايت بخشي به همراه نداشته است. باوجود عدم شركت در مطالعه پيزا، پژوهشها عملكرد دانشآموزان ايراني را در اين مطالعه نامطلوب پيشبيني ميكنند. در اين راستا پژوهش توصيفي تحليلي تطبيقي حاضر با هدف بررسي و مقايسه دو كتاب درسي رياضي پايه چهارم چاپ سالهاي 1395 و 1391 و بررسي نحوه بيان مفاهيم دركتاب جديد در جهت بهبود يا رفع بدفهميهاي شناسايي شده در نتايج منتشر شده مطالعات تيمز انجام شده است. جامعه آماري اين پژوهش دو كتاب درسي رياضي پايه چهارم دبستان چاپ شده در سالهاي 1391 و 1395 و نمونه بخشهاي مربوط به آموزش مفهوم كسرهاي متعارفي در دو كتاب درسي ميباشد. انتخاب نمونه بر اساس دغدغه و تجربه شخصي نگارندگان درباره وجود بدفهمي مربوط به كسرهاي متعارفي در دانشآموزان ايراني بوده است. نتايج اين پژوهش ميتواند به مؤلفان كتاب درسي را در اصلاح و بهبود كتاب درسي و معلمان را در رفع نقايص احتمالي كتاب درسي هنگام تدريس كمك كند. بر اساس يافتههاي اين پژوهش با وجود تغيير در رويكرد كتاب درسي به آموزش با روش حل مسئله، اقدام محسوسي در جهت رفع بدفهميهاي موجود در كسر انجام نشده است.