استراتژي هاي دانش آموزان آموزش ديده و آموزش نديده درحل مسائل تناسب

هدف اين پژوهش، بررسي استراتژيهاي بكار گرفته شده توسط دانشآموزان آموزش ديده در مبحث نسبت و تناسب) پايه ششم( و دانشآموزان آموزش نديده در اين مبحث )پايه پنجم( است. شركتكنندگان در اين پژوهش 59 دانشآموز پنجم و 69 دانشآموز ششم از مدارس دولتي استان هاي تهران و آذربايجان شرقي)شهرستان ملكان( بودند كه پايه هاي پنجم و ششم در هر استان از مدرسه يكساني انتخاب شدند تا به 5 سوال تناسب كه در آنها هيچ اشارهاي به كلمه نسبت و تناسب نشده بود و براي دانشآموزان آموزش نديده ملموس و قابل درك بود، پاسخ دهند. سپس استراتژي هاي به كار رفته توسط دانش آموزان با جرح و تعديل چارچوب نظري موجود دسته بندي شد و داده ها با توجه به موانع شناختي در هر پايه و همچنين تاثير آموزش و پايه تحصيلي بررسي شد. نتايج نشان داد دانشآموزان ششم به طور معناداري در درك مفاهيم نسبت و تناسب و كاربردهاي آن بر پايه پنجم اولويت ندارند. در مسائل كمي مقايسهاي دانشآموزان تمايلي به استفاده از استراتژي تابعي نشان ندادند. تفاوت معني داري در بكارگيري استراتژي جمعي بين دو پايه وجود ندارد. فراواني استراتژي تناسب مبتدي در دانشآموزان ششم غالب است.