فضاهاي زيرسطحي ، شهرسازي دفاعي ؛ الگوي پايداري در شهرسازي نوين

امروزه با عبور از مرز شهرنشين شدن بيش از نيمي از جمعيت جهان عليرغم تمامي معضلات و محدوديت هاي پيش رو، مواجهه با پيشرفت هاي پيوسته در حوزه هاي علوم، فناوري و عرصه هاي اطلاعاتي؛ همگي چهره اي نو و در حال تغيير مداوم به شهرها بخشيده اند. لذا پيش بيني طرح هاي شهري پايدار امروزه به يكي از چالش هاي اساسي حرفه شهرسازي تبديل گرديده است.از سوي ديگر و با تبديل شدن شهرها به مهمترين اهداف اوليه در جنگ هاي نوين، تامين امنيت شهرها در شرايط فزاينده تهديدات كشور از ديگر دغدغه هاي اساسي شهرسازان محسوب مي گردد. پژوهش حاضر با هدف معرفي الگويي قابل قبول براي تامين پايداري و امنيت شهرهاي كشور در برابر هرگونه تغييرات توسعه اي شهري و تهديدات احتمالي بعد امنيتي انجام گرديده است. فرضيه اصلي تحقيق بر امكان بهره گيري از پتانسيل فضاهاي زيرسطحي شهري براي بهبود مدل شهرسازي دفاعي و پايدار شهري به صورت توامان استوار است. روش تحقيق با عنايت به ماهيت و اهداف مورد انتظار، تحليلي– اسنادي بوده و بررسي منابع، آثار و مستندات معتبر علمي در اولويت اصلي قرار داشته است. معرفي چگونگي بهبود ماهيت توسعه شهري با حفظ تعادل و امنيت جنبه هاي مختلف زندگي ساكنان از جمله نتايج اين تحقيق محسوب مي گردد كه در گام نهايي به آن اشاره خواهد شد.