بهينه سازي تخصيص كاربري اراضي شهري با استفاده از الگوريتم NSGA-II و شاخص هاي مكاني

برنامه ریزی كاربری اراضی در روند توسعه شهری معمولاً یكی از هسته های اصلی مدیریت شهری می‌باشد كه مسئله ای بسیار پیچیده و مستلزم در نظر گرفتن عوامل متعددی است. روش‌های بهینه¬سازی چندهدفه برای حل این قبیل مسائل از كاربرد و تناسب بالایی برخوردار هستند. ما بین تعداد بسیار زیاد نقشه‌های تولید شده با استفاده از روش‌های چندهدفه، برنامه ریزان علاقه مند به انتخاب نقشه‌ای هستند كه نزدیك به الگوی توسعه شهر می‌باشد. استفاده از الگوریتم‌های فرا ابتكاری این امكان را فراهم می آورد مجموعه‌ای از راه‌حل‌های بهینه پیش روی برنامه ریز قرار گیرد و با استفاده شاخص‌های مكانی می‌توان الگوی توسعه شهر را استخراج كرده و با توجه به وضعیت توسعه شهر از میان جواب‌های موجود نزدیك‌ترین جواب به روند توسعه شهر را در اختیار برنامه ریزان قرار داد. در این تحقیق از الگورتیم ژنتیك با رتبه بندی نامغلوب جهت به دست آوردن جبهه جواب بهینه استفاده شد و سپس با محاسبه مقادیر كمی شاخص‌های مكانی مورد نظر در نقشه كاربری اراضی سال 1390 شهر تهران و مقایسه سناریوهای حاصل از الگوریتم، بهترین سناریو كه بیشترین شباهت به نقشه وضع موجود را دارا بود استخراج گردید.