بررسي اثرات زيست محيطي انتقال آب درياي عمان به گودال جازموريان باهدف شناساي وتشخيص گسل هاي مسير انتقال آب

خشكسالي هاي اخير و عدم مديريت صحيح منابع آب دركشور باعث خشك شدن اكثر درياچه ها وتالاب ها ورودخانه هاي فصلي شده است. باتوجه به خشك شدن تالاب جازموريان وارائه پيشنهادهايي جهت طرح انتقال آب بين حوزه اي درياي عمان به پلاياي جازموريان دراين مطالعه به بررسي خطرات زيست محيطي ناشي ازتأثيرگسل و زلزله خيزي منطقه برمسير انتقال آب پرداخته شده است. با استناد به پردارش تصاويرماهواره ي ETMلندست7 و عكس هاي هوايي، داده هاي لرزه اي جنوب شرق ايران و نقشه هاي زمين شناسي وداده ها ي چاه هاي منطقه در نرم افزارهاي ARC GIS.10,ENVI5.1,ERMARPER ,، نقشه گسل هاي منطقه، نقشه توان لرزه خيزي منطقه، تراكم درزه و شكستگي ها، نقشه رسوبات منطقه و نقشه تراز آبهاي زيرزميني ونقشه زمين شناسي منطقه تهيه گرديد. در مرحله ي نهايي نقشه ارتفاعات DEMو نقشه زمين شناسي و گسل ها برهم منطبق شد و بافر تاشعاع 50 كيلومتر تهيه گرديد. با استفاده از داده هاي تحليلي و ارزيابي خطرگسلش و لرزه خيزي ، با توجه به اينكه منطقه مورد مطالعه در ناحيه مكران است و محل تلاقي آن بازون سنندج- سيرجان، گسل زندان – ميناب مي باشد مشخص شد، منطقه از لحاظ تكتونيكي فعال و احتمال لرزه خيزي منطقه فرضي سازه انتقال آب بالاست. و شتاب ناشي از زلزله-هاي مربوط به5 گسل مي تواند در ميناب بيش از g2/0 باشد و مشخص شد اكثر رسوبات منطقه مورد مطالعه عهد حاضرو دوران كواترنري وبه صورت رسوبات منفصل مي باشند، كه در طراحي سازه انتقال آب بايد مورد توجه قرار گيرد وتمهيدات لازم مبذول گردد. با توجه به اطلاعات بدست آمده منطقه جنوب خاور مسير انتقال آب نسبت به منطقه جنوب وجنوب باختر خطر لرزه اي بالايي دارد، اما در منطقه جنوب و جنوب باختر احتمال زلزله با بزرگاي بالاي6 ريشتر بيشتر است.