بررسي سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران در عراق و اقليم كُردستان از منظر واقع‌گرايي

تاريخ تعاملات جمهوري اسلامي ايران با عراق انعكاسي از پيچيدگي‌هاي گوناگون است، اين كشور به‌عنوان يكي از چالش‌هاي استراتژيك ايران، طي چند دهه‌ي گذشته در سطح منطقه زمينه مشكلات و تحميل هزينه‌هاي امنيتي و سياسي را براي ايران فراهم آورده است. به‌ويژه عملكرد گروه دولت اسلامي عراق و شام (داعش) در طي چند سال گذشته در آمايش و روند تحولات اين كشور، اما درعين‌حال حضور اين گروه در عراق نقطه عطفي است كه فرصت ملموس و جاري را براي ايران درصحنه سياسي پديد آورده است. در اين پژوهش كه با استفاده از روش توصيفي-تحليلي به رشته تحرير درآمده و روش گردآوري داده‌هاي آن فن كتابخانه‌اي است؛ با استفاده از رويكرد «واقع‌گرايي»، به دنبال اثبات اين فرضيه هستيم كه با توجه به اهميت سوابق سياسي، فرهنگي، امنيتي و اقتصادي عراق با جمهوري اسلامي ايران مي¬تواند باسياست خارجي كارآفرين، استراتژي جامعي را در ارتباط با عراق و اقليم كُردستان به¬عنوان يكي از مهم‌ترين حوزه¬هاي مرتبط با امنيت ملي خود تدوين و اجرا نمايد و همچنين فرصت‌يابي كرده تا با راهبرد بهينه قدرت و فرصت چانه‌زني بيشتري در سطح منطقه داشته و ضريب تهديدات را پايين بياورد و بهترين رويكرد سياست خارجي را اتخاذ و ارائه كند، چراكه هرگونه بي‌ثباتي درصحنه سياسي عراق كه منجر به دخالت قدرت‌هاي بزرگ به بهانه ايجاد نظم شود، تعادل قوا در منطقه را به ضرر ايران برهم مي‌زند.