بررسي مقايسه اي سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران و عربستان در تحولات بحرين

مقاله حاضر سعي دارد به بررسي مقايسه اي سياست خارجي ايران و عربستان در قبال تحولات بحرين بپردازد. سوال اصلي اين گونه مطرح شده است كه در يك نگاه مقايسه‌اي چگونه مي‌توان سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران و پادشاهي عربستان در قبال تحولات بحرين را تحليل كرد؟ در پاسخ اين فرضيه مطرح شده است كه ايران و عربستان در سياست خارجي راهبرديشان نسبت به بحرين با تضاد منافع و تعارضات ارزشي مواجه هستند. نوع روش تحقيق حاضر توصيفي– تحليلي است كه سعي مي شود با استفاده از نظريه رئاليسم تهاجمي جان مرشايمر به بررسي موضوع پرداخته شود. تحولات بحرين به دلايل مختلف هم براي ايران و هم براي عربستان از اهميت زيادي برخوردار است. وجود اكثريت شيعي، حضور ناوگان پنجم دريايي آمريكا، استفاده از عامل سركوب توسط عربستان و... از مهم ترين متغيرهاي تاثيرگذار بر تقابل ايران و عربستان در تحولات بحرين است. دو كشور سعي دارند با استفاده از توانمندي‌هاي خود، ضمن تقويت امنيت، قدرت ديگري را كاهش دهند تا منافع ملي خود را تامين كنند. بر خلاف عربستان كه سعي دارد با استفاده از راهبردهاي سخت افزاري در تحولات بحرين نقش آفريني كند. جمهوري اسلامي ايران با استفاده از عنصر شيعي به عنوان متغير اصلي در سياست خارجي خود در قبال تحولات بحرين سعي دارد به اهداف و منافع منطقه اي خود دست يابد. اين عامل را مي توان، يك عامل تاثيرگذار بلند مدت و تدريجي در جامعه شيعي بحرين قلمداد كردكه بستر تحول فكري و فرهنگي در اين كشور را به همراه آورده است.