مردمي شدن امنيت سازي در منطقه: حشدالشعبي در عراق و دفاع وطني در سوريه؛ ضرورت‌ها و كاركردها ،تفاوت‌ها و تشابهات

اين پژوهش مقوله مردمي سازي امنيت و زمينه‌ها ، انگيزه‌ها و پيامدهاي ورود نيروهاي مردمي در حوزه نظامي و عرصه مقابله با تهديدات سخت گروه‌هاي تكفيري را با نگاه به دفاع الوطني سوريه و حشدالشعبي عراق، موردبررسي قرار مي‌دهد. در اين تحقيق با اتخاذ روش توصيفي-كيفي، ابتدا مطالعات محدود پيشين مرتبط با موضوع را مرور نموده و سپس دادهاي موضوع در سه بخش كشور سوريه و كشور عراق و شباهت‌ها و تفاوت‌ها، با عنايت به اختلافات فراوان در ويژگي‌هاي خاص مردمي دو كشور و نوع نظام و وجود انگيزه‌هاي مذهبي در كشور عراق، و در مقابل غلبه انگيزه‌هاي ملي در سوريه (عراق با اكثريت شيعه و سوريه با اكثريت اهل سنت)، ضمن پرداختن به تاريخچه سازمان‌دهي نيروهاي مردمي در طول تاريخ، كوشيده‌ايم نشان دهيم كه اين مشاركت اجتناب‌ناپذير كه با گسترش بحران ضرورت وجودي پيداكرده است، منجر به چه نتايجي گرديده و تأثيرات آن بر اوضاع ميداني داخلي و معادلات منطقه‌اي، و در اعاده سرزمين‌هاي ازدست‌رفته و تأمين امنيت آن‌ها چه بوده است. ميزان مشاركت، نوع و تعدد زمينه‌هاي مشاركت در هردو كشور و نگاه فعلي مردم و حاكميت دو كشور و بازيگران منطقه‌اي به مشاركت اين نيروها در ابتداي بحران و وضعيت حال حاضر اين تشكل‌ها را هم بررسي نموديم. سپس در بخش نهايي نتيجه‌گيري نموديم كه با گسترش بحران،تنها راه برگرداندن ثبات به كشور راهبرد مردمي سازي امنيت بوده كه ضمن تأمين امنيت و بازگرداندن مناطق ازدست‌رفته(بعد عيني)، در ارتقا روحيه ملي و يكپارچگي دروني(بعد ذهني)، نيز مؤثر بوده است.