بررسي موانع همگاني كردن ورزش سواركاري

ورزش سواركاري بخشي از ميراث فرهنگي بشريت است، بنابراين شايسته است به عنوان فرهنگ مردم حفظ و در جهت پيشبرد آن سعي و كوشش به عمل آيد. هدف از مطالعه حاضر، بررسي موانع همگاني كردن ورزش سواركاري است. پژوهش حاضر توصيفي است و از نظر نوع جزء مطالعات كتابخانهاي ميباشد چرا كه به بررسي مطالعات قبلي، اسناد و مدارك در عرصههاي مختلف ميپردازد. در اين مطالعه سعي بر آن است با مروري بر مطالعات و نحقيقات پيشين، موانع اصلي همگاني كردن رشته سواركاري را به صورت تقريبي پيدا كرده و به توضيح هر چه بيشتر اين موانع پرداخته شود. با بررسي مطالعات قبلي دو دسته از موانع شناخته شد: موانع عمومي و موانع اختصاصي. در بحث موانع عمومي از مدل هرمي كراوفورد استفاده شد و در بخش موانع اختصاصي به شش مانع توجه شده و هر كدام از آنها را به صورت كامل مورد توضيح قرار داده شد. در نهايت فدراسيون ورزش سواركاري براي پيشبرد و همگاني كردن اين رشته بايد به دو مانع بيشتر از همه اهميت بدهد و آنها را در اولويت قرار دهد. بر اساس مطالعات قبلي توجه به زير ساختها و ساخت و توسعه اماكن مناسب در اولويت بوده و دومين مانع توجه به اين است كه بايد مردم را از راههاي ارتباط جمعي با اين رشته و فوايد آن آگاه كرده تا اين ذهنيت منفي كه ورزش سواركاري پر از آسيب است برطرف شود.