مقايسه روش‌هاي درون‌يابي در محاسبه توزيع بارندگي در حوزه ‏هاي آبخيز جنگلي (مطالعه موردي: حوزه آبخيز ناورود استان گيلان)

عدم توجه به استفاده از روش‌هاي مناسب در تعيين تغييرات مكاني بارندگي مي‌تواند از عوامل مهم ايجاد خطا در نتايج مطالعات منابع آب تلقي شود. در اين پژوهش از سه روش درون‏يابي شامل روش عكس فاصله (IDW), كريجينگ (Kriging) و اسپيلاين (Spline) براي برآورد توزيع مكاني بارندگي سالانه در حوزه آبخيز ناورود استان گيلان كه بيشتر مساحت آن را پوشش جنگلي تشكيل مي‏دهد، استفاده شد. نتايج نشان داد روش Kriging براي درون‌يابي بارندگي در اين منطقه با توجه به ضريب همبستگي بين داده‏هاي اندازه‏گيري شده و مشاهداتي، از دو روش IDW و Spline از دقت بيشتري برخوردار است.